حَنَشُ الكِنانِيُّ : سَمِعتُ أبا ذَرٍّ رضى الله عنهيَقولُ ـ وهُوَ آخِذٌ بِبابِ الكَعبَةِ ـ : مَن عَرَفَني فَأَنَا مَن عَرَفَني ، ومَن أنكَرَني فَأَنَا أبو ذَرٍّ ، سَمِعتُ النَّبِيَّ صلي الله عليه و آله يَقولُ : ألا إنَّ مَثَلَ أهلِ بَيتيفيكُم مَثَلُ سَفينَةِ نوحٍ مِن قَومِهِ، مَن رَكِبَها نَجا، ومَن تَخَلَّفَ عَنها غَرِقَ .
حنش كنانى: از ابوذر شنيدم در حالى كه درِ كعبه را گرفته بود مى گفت: هر كه مرا مى شناسد كه مى شناسد و هر كه مرا نمى شناسد بداند كه من ابوذرم. از پيامبر صلي الله عليه و آله شنيدم كه فرمود: هان مَثَل اهل بيت من در ميان شما چونان كشتى نوح است در ميان قومش، هر كه بر آن در آمد نجات يافت و هر كه از آن بازماند غرق شد.
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : إنَّما مَثَلُ أهلِ بَيتي كَسَفينَةِ نوحٍ ، مَن رَكِبَها نَجا ، ومَن تَخَلَّفَ عَنها غَرِقَ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : اهل بيت من چونان كشتى نوح است كه هر كس بر آن درآمد نجات يافت و هر كه از آن بازماند غرق شد.
عنه صلي الله عليه و آله : مَثَلُ أهلِ بَيتي فيكُم مَثَلُ سَفينَةِ نوحٍ مَن رَكِبَها نَجا ومَن تَخَلَّفَ عَنها هَلَكَ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : اهل بيت من در ميان شما چونان كشتى نوح است كه هر كس بر آن درآمد نجات يافت و هر كه از آن بازماند نابود گشت.
عنه صلي الله عليه و آله : نَحنُ سَفينَةُ النَّجاةِ ، مَن تَعَلَّقَ بِها نَجا ، ومَن حادَ عَنها هَلَكَ ، فَمَن كانَ لَهُ إلَى اللّه ِ حاجَةٌ فَليَسأَل بِنا أهلَ البَيتِ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : ما كشتى نجات هستيم، هر كه بدان در آويخت رهايى يافت و هر كه از آن كناره گرفت نابود شد، هر كه از خدا حاجتى دارد بايد به وسيله ما اهل بيت بخواهد.
عنه صلي الله عليه و آله : مَثَلُ أهلِ بَيتي فيكُم كَمَثَلِ سَفينةِ نوحٍ مَن رَكِبَها نَجا، ومَن تَخَلَّفَ عَنها زُجَّ فِي النّارِ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : اهل بيت من در ميان شما همچون كشتى نوح هستند كه هر كه بدان درآمد نجات يافت و هر كه از آن بازماند به آتش افكنده شد.
الإمام عليّ عليه السلام : يا كُمَيلُ ، قالَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله لي قَولاً والمُهاجِرونَ والأَنصارُ مُتَوافِرونَ يَومًا بَعدَ العَصرِ ، يَومَ النِّصفِ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، قائِمًا عَلى قَدَمَيهِ فَوقَ مِنبَرِهِ : عَلِيٌّ وابنايَ مِنهُ الطَّيِّبونَ مِنّي وأنَا مِنهُم ، وهُمُ الطَّيِّبونَ بَعدَ اُمِّهِم ، وهُم سَفينَةٌ ، مَن رَكِبَها نَجا ، ومَن تَخَلَّفَ عَنها هَوى ، النّاجي فِي الجَنَّةِ والهاوي في لَظى .
امام على عليه السلام : اى كميل! پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله روزى بعد از نماز عصر در نيمه ماه رمضان در حالى كه مهاجران وانصار گرد آمده بودند وحضرت صلي الله عليه و آله با دو پاى بر منبر ايستاده بود به من فرمود: على و دو پسرم از او كه پاكند از منند و من از آنها، پس از مادرشان ايشان پاكند، آنها كشتى هستند، هر كه بر آن درآيد نجات يابد و هر كه از آن بازمانَد فرو درافتد، رها يابنده در فردوس و فرو در افتنده در آتش خواهد بود.
عنه عليه السلام : إنَّ الحَسَنَ والحُسَينَ سِبطا هذِهِ الاُمَّةِ ، وهُما مِن مُحَمَّدٍ كَمَكانِ العَينَينِ مِنَ الرَّأسِ ، وأمّا أنَا فَكَمَكانِ اليَدَينِ مِنَ البَدَنِ ، وأمّا فاطِمَةُ فَكَمَكانِ القَلبِ مِنَ الجَسَدِ . مَثَلُنا مَثَلُ سَفينَةِ نوحٍ ، مَن رَكِبَها نَجا، ومَن تَخَلَّفَ عَنها غَرِقَ .
امام على عليه السلام : حسن و حسين دو نوه اين امّت هستند و آنها نسبت به محمّد چونان جاى دو چشمند براى سر و من چونان جاى دو دستم براى پيكر و فاطمه چونان قلب براى جسم است، مَثَل ما همچون كشتى نوح است كه هر كس بدان درآمد نجات يافت و هر كه از آن بازماند غرق شد.
امام على عليه السلام : هر كه از امر ما پيروى كرد پيشى گرفت و هر كه به كشتيى جز ما سوار شد غرقه گشت.
الإمام زين العابدين عليه السلام : نَحنُ الفُلكُ الجارِيَةُ فِي اللُّجَجِ الغامِرَةِ، يَأمَنُ مَن رَكِبَها ويَغرَقُ مَن تَرَكَها .
امام سجاد عليه السلام : ما كشتى روانى در درياهاى عميق پوشاننده هستيم، هر كه بر آن سوار شود ايمن مانَد و هر كه از آن چشم پوشد غرق شود.
الإمام الصادق عليه السلام : كانَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليهماالسلامإذا زالَتِ الشَّمسُ صَلّى ثُمَّ دَعا ، ثُمَّ صَلّى عَلَى النَّبِيِّ صلي الله عليه و آله فَقالَ : اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ، شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ ، ومَوضِعِ الرِّسالَةِ ، ومُختَلَفِ المَلائِكَةِ ، ومَعدِنِ العِلمِ ، وأهلِ بَيتِ الوَحيِ . اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ، الفُلكِ الجارِيَةِ فِي اللُّجَجِ الغامِرَةِ ، يَأمَنُ مَن رَكِبَها ، ويَغرَقُ مَن تَرَكَها ، المُتَقَدِّمُ لَهُم مارِقٌ ، والمُتَأَخِّرُ عَنهُم زاهِقٌ ،
واللاّزِمُ لَهُم لاحِقٌ .
امام صادق عليه السلام : چون ظهر مى شد على بن الحسين عليه السلام نماز مى گزارد و دعا مى كرد، سپس به پيامبر صلي الله عليه و آله درود مى فرستاد و مى فرمود: خدايا بر محمّد و خاندان محمّد كه درخت نبوّت و جايگاه رسالت و مكان آمد و شد فرشتگان و كان دانش و اهل بيت وحى هستند درود فرست، خدايا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد كه كشتى روان در درياهاى عميق پوشاننده بدان سوار شود ايمنى يابد و هر كه از آن چشم پوشد غرق شود، هر كه از ايشان پيشى گيرد از دين بيرون رفته است و هر كه از ايشان عقب مانَد فنا پذيرد و هر كه ملتزم ركاب ايشان باشد به مقصد رسد.