لا و حرف ى

بر آنچه از دست رفته است ، اندوه مخور .

بر آنچه شايسته اش نيستى ، طمع مدار .

به پيمان كسى كه دين ندارد ، اعتماد نكن .

سخنى كه از تكذيبش مى ترسى بر زبان مران .

به آنچه از وفاى به آن ناتوانى ، وعده مده .

بر كارى كه درستى آن بر تو معلوم نيست ، مصمّم نباش .

از آشكار كردن حق ، هنگامى كه براى آن اهلى يافتى ، خوددارى نكن .

با لجوج در هيچ مجلسى جدل مكن .

نادان را سرزنش مكن كه دشمنت مى شود ؛ عاقل را سرزنش كن تا دوستت بدارد .

هيچ دشمنى را كوچك مشمار ، هر چند ناتوان باشد .

با فرومايه نزاع مكن كه بر تو جرئت مى ورزد .

ضعيفان را از دادگرى خود ، نااميد مساز .

هيچ كار خيرى را از روى ريا انجام مده و از سَرِ شرم ، آن را وا مگذار .

پيش از آزمايش ، به دوست اعتماد مكن .

از بخشش اندك شرم مكن كه محروم كردن ، از آن كم تر است .

ستم مكن به كسى كه جز خدا ياورى نمى يابد .

هيچ كارى تو را از كار براى آخرت باز ندارد كه وقت ، تنگ است .

از زمين خوردن كسى شاد مشو ، كه نمى دانى گردش روزگار براى تو چه در آستين دارد .

آبروى خود را هدف تير گفتار هر گوينده اى نساز .

خودْ رأى مباش ، كه هر كس خودرأيى كند ، هلاك شود .

با كسى به زشتى خطاب مكن ، كه زشتى پاسخ ، تو را ناخوشايند مى آيد .

اجابت دعايت را دير مپندار ، وقتى با گناه راه اجابت آن را فرو بسته اى .

هيچ بخيلى را به مشورت خود درنياور ، كه تو را از ميانه روى بازمى گردانَد و از فقر مى ترساند .

هيچ ترسويى را به مشورت مگير ، كه تو را از كار ناتوان مى كند و كارى را كه بزرگ نيست ، بر تو بزرگ مى نمايانَد .

با دروغگو مشورت مكن ، كه دروغگو سراب را مى ماند : دور را در نظرت نزديك و نزديك را در نظرت دور مى نمايانَد .

با هيچ آزمندى مشورت مكن ، كه بدى را بر تو آسان مى نمايد و حرص و ولَع را در نظرت مى آرايد .

بخشش به نيازمند را به فردا مينداز ؛ چه ، نمى دانى فردا براى تو و او چه پيش خواهد آمد .

هيچ رسم پسنديده اى را كه به آن عمل مى شود و رشته پيوند مردم و صلاح توده ها در آن است ، در هم نشكن .

با كسى كه بدى هاى تو را به خاطر مى سپارد و نيكى ها و بزرگوارى هاى تو را فراموش مى كند ، دوستى مكن .

آنچه را نمى دانى بر زبان مران تا در خبر دادن از آنچه مى دانى بر تو گمان بد نبرند .

با شكمبارگى هوشمندى به بار نمى آيد .

هيچ جهادى مانند جهاد با نفس نيست .

حقّ و باطل با هم جمع نمى شوند .

هيچ لباسى زيباتر از سلامت نيست .

دين ندارد آن كه در توبه كردن ، امروز و فردا مى كند .

كسى را كه از دوستانش جدا شده است ،آسايشى نيست .

دانش با تن آسايى به دست نمى آيد .

مؤمن ، سير سر بر بالين نمى نهد در حالى كه برادرش گرسنه است .

خردمند ، خود را از مشورتْ بى نياز نمى بيند .

در لذّتى كه نمى پايد ، خيرى نيست .

آسايشى گواراتر از عافيت نيست .

خيرى نيست در آن كه از دوستانش بى هيچ جرمى كناره مى گيرد .

كرامت هاى اخلاقى جز با پاك دامنى و از خودگذشتگى كامل نمى شوند .

آدمى را دشمنى دشمن تر از نفس نيست .

به دوستى فرد بى دين ، شادى نمى كنند .

حسود ، جز به مرگ يا از بين رفتن نعمتِ كسى كه بر او حسد مى ورزد ، خشنود نمى شود .

دوست ، دوست نيست ، مگر آ ن كه در غياب دوستش و گرفتارى و مرگ او حقّ دوستى را به جاى آورد .

هيچ مخلوقى با نافرمانى خالق ، فرمان برده نمى شود .

به بهشت دست نمى يابد ، مگر كسى كه باطنش نيكو و نيّتش خالص شود .

قومى را كه خود خيرخواه نيستند و خيرخواهان را هم دوست ندارند ، خيرى نباشد .

خيرى نيست در دوست و) برادرى كه مانند آنچه را براى خود واجب مى داند ، براى تو واجب نداند .

هيچ نعمتى گواراتر از امنيّت نيست .

دل بى خشوع ، چشم بى گريه و دانش بى سود را خيرى نباشد .

آنچه بر زبان آدمى رانده مى شود ، نشان انديشه اوست .

خوش رويى و احسان مرد ، دليل كرامت اوست .

ريا ، اندكش نيز شرك است .

بخشش اندك ، از عذرخواهى بهانه جويانه بهتر است .

راستگو با راستى اش به چيزى مى رسد كه دروغگو با چاره جويى به آن نمى رسد .

مرد ، نه با گفتار ، كه با كردارش آزموده مى شود .

روز ستمديده بر ستمگر سخت تر است تا روز ستمگر بر ستمديده .

راستگو"> با راست گويى اش سه چيز به دست مى آورد : به او نيك اعتماد كنند ، دوستى اش بر دل ها نشيند ، و از وى انديشه كنند .