39. اخلاق درماني
هر كس خوش اخلاق باشد، زندگى اش پاكيزه و گوارا مى شود.
هر كس بد اخلاق باشد، خودش را عذاب مى دهد و هر كس غم و غصه اش زياد شود،تنش رنجور مى گردد.
انسان، با نيّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگىخوش و امنيت محيط و روزى زياد، دست مى يابد.
هرگاه نيت فاسد شود، بلا و گرفتارى پيش مى آيد.
به راستى كه دانش، مايه حيات دل ها، روشن كننده ديدگان كور و نيروبخشبدن هاى ناتوان است.
نـادانى، مايـه مرگ زندگان و دوام بدبختى است.
خداوند عزوجل به وسيله تقوا، انسان را از آنچه عقلش به آن نمى رسد، حفظ مى كندو كوردلى و نادانى را از او دور مى نمايد.
مردم، بيشتر از آن كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگىمى كنند و بيشتر از آن كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ميرند.
نقش صبر در كارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان كه اگر سر از بدن جداشود، بدن از بين مى رود، صبر نيز هرگاه همراه كارها نباشد، كارها تباه مى گردند.
مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت انداخته است، اگر مردم، از شتابزدگىبه دور بودند، هيچ كس هلاك نمى شد.
راستگويى [مايه] آرامش و دروغگويى [مايه ]تشويش است.
خوش ترين زندگى، زندگى با قناعت است.
حريص به دنيا، همانند كرم ابريشم است كه هر چه بيشتر دور خود مى تند، خارجشدن از پيله بر او سخت تر مى شود، تا آن كه از غصه مى ميرد.
هر كس به اصلاح خود نپردازد، بيمارى اش سخت مى شود و در درمانش به رنجمى افتد و طبيبى نخواهد يافت.
انصاف، مايه آسايش است.
ظلم و تجاوز، انسان را زمين مى زند و مرگ ها را نزديك مى سازد.
غذاى سخاوتمند، دارو و غذاى بخيل، درد است.
صدقه بلا را برطرف مى كند و مؤثرترينِ داروست. همچنين، قضاى حتمى رابرمى گرداند و درد و بيمارى ها را چيزى جز دعا و صدقه از بين نمى برد.
دل بستگى به دنيا، عقل را فاسد مى كند، قلب را از شنيدن حكمت ناتوان مى سازد وباعث عذاب دردناك مى شود.
بى رغبتى به دنيا، بزرگ ترين آسايش است.
خوشى و آسايش، در رضايت و يقين است و غم و اندوه در شكّ و نارضايتى.
كينه توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان.
بردبارى، مانعى در برابر آفت هاست.
بدانيد كه خشم پاره آتشى در دل انسان است. مگر چشمان سرخش و رگ هاىگردنش را [هنگام خشم] نديده اند. هر كس چنين احساسى پيدا كرد، روىزمين بنشيند.
هر كس غذا بخورد و ديگرى به او نگاه كند، و به او ندهد، به دردى بى درمانمبتلا مى شود.
اگر اراده قوى باشد، هيچ بدنى براى انجام دادن كار، ناتوان نيست.
شب زنده دارى، خواب را شيرين تر و گرسنگى، غذا را لذت بخش تر مى كند.
حسد، بدن را فرسوده و عليل مى كند.
آدم بدبين، هميشه بيمار است.
از بگو مگو خوددارى كن، زيرا كه اين كار، عملت را نابود مى كند. از جدل و ستيز همخوددارى كن؛ زيرا كه تو را هلاك مى سازد و از دشمنى زياد كناره بگير؛ چه اين كه چنينكارى تو را از خدا دور مى كند.
هرگاه يكى از شما در خودش، يا مالش، يا برادرش، چيز جالب توجهى ديد، براىبركت يافتن آن دعا كند؛ زيرا چشم زخم، واقعيت دارد.
فرزندم هرگاه شكم پر شود، فكر به خواب مى رود و حكمت، از كار مى افتد و اعضاىبدن از عبادت باز مى مانند.
هر كس لجاجت كند و بر آن پافشارى نمايد، او همان بخت برگشته اى است كهخداوند بر دلش پرده [غفلت] زده و پيشامدهاى ناگوار بر فراز سرش قرار گرفته است.
نگاه اول [ناخودآگاه به نامحرم] براى تو [حلال ]است و نگاه دوم ممنوع است و حرامو نگاه سوم، هلاكت بار است.
محفوظ بودن زن، براى سلامتى اش مفيدتر است و زيبايى او را با دوام تر مى كند.
هر كس خود را، از رأى و نظر ديگران بى نياز بداند، خودش را به خطر انداخته است.
شگفت ترين عضو انسان قلب اوست و قلب مايه هايى از حكمت و ضد حكمت دارد.اگر آرزو به آن دست دهد، طمع خوارش مى گرداند و اگر طمع در آن سر بركشد، حرصنابودش مى كند و اگر نااميدى بر آن مسلّط شود، اندوه، او را مى كُشد... هر كوتاهى برايشزيانبار است و هر زياده روى برايش تباهى آفرين.
در انسان پاره گوشتى است كه اگر آن سالم و درست باشد، ديگر اعضاى بدنش هم باآن سالم مى شوند و هرگاه آن بيمار شود، ديگر اعضاى بدنش بيمار و فاسد مى گردند. آنپاره گوشت، قلب است.
بهترين راحتى و آسودگى، بى توقعى از مردم است.
هر كس به مقدار كفايت، قناعت كند، آسايش مى يابد و براى خويش زمينه گشايشفراهم مى كند.
- کتابخانه احادیث شیعه
- لیست کتابهای حدیث
- فهرست چهل چلچراغ (چهل چهل حديث)
- 39. اخلاق درماني