۳۹. اخلاق درماني

هر كس خوش اخلاق باشد، زندگى اش پاكيزه و گوارا مى شود. [غررالحكم، ح ۸۱۵۳]

هر كس بد اخلاق باشد، خودش را عذاب مى دهد و هر كس غم و غصه اش زياد شود،تنش رنجور مى گردد. [نهج الفصاحه، ح ۳۰۰۲]

انسان، با نيّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگىخوش و امنيت محيط و روزى زياد، دست مى يابد. [غررالحكم، ح ۱۰۱۴۱]

هرگاه نيت فاسد شود، بلا و گرفتارى پيش مى آيد. [غررالحكم، ح ۴۰۲۱]

به راستى كه دانش، مايه حيات دل ها، روشن كننده ديدگان كور و نيروبخشبدن هاى ناتوان است. [امالى صدوق، ص ۴۹۳، ح ۱]

نـادانى، مايـه مرگ زندگان و دوام بدبختى است. [غررالحكم، ح ۱۴۶۴]

خداوند عزوجل به وسيله تقوا، انسان را از آنچه عقلش به آن نمى رسد، حفظ مى كندو كوردلى و نادانى را از او دور مى نمايد. [كافى، ج ۸، ص ۵۲، ح ۱۶]

مردم، بيشتر از آن كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگىمى كنند و بيشتر از آن كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ميرند. [دعوات الراوندى، ص ۲۹۱، ح ۳۳]

نقش صبر در كارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان كه اگر سر از بدن جداشود، بدن از بين مى رود، صبر نيز هرگاه همراه كارها نباشد، كارها تباه مى گردند. [كافى، ج ۲، ص ۹۰، ح ۹]

مردم را، در حقيقت، شتابزدگى به هلاكت انداخته است، اگر مردم، از شتابزدگىبه دور بودند، هيچ كس هلاك نمى شد. [محاسن، ج ۱، ص ۳۴۰، ح ۶۹۷]

راستگويى [مايه] آرامش و دروغگويى [مايه ]تشويش است. [نهج الفصاحه، ح ۱۸۶۴]

خوش ترين زندگى، زندگى با قناعت است. [غررالحكم، ح ۲۹۱۸]

حريص به دنيا، همانند كرم ابريشم است كه هر چه بيشتر دور خود مى تند، خارجشدن از پيله بر او سخت تر مى شود، تا آن كه از غصه مى ميرد. [كافى، ج ۲، ص ۳۱۶، ح ۷]

هر كس به اصلاح خود نپردازد، بيمارى اش سخت مى شود و در درمانش به رنجمى افتد و طبيبى نخواهد يافت. [غررالحكم، ح ۹۰۲۵]

انصاف، مايه آسايش است. [غررالحكم، ح ۱۶]

ظلم و تجاوز، انسان را زمين مى زند و مرگ ها را نزديك مى سازد. [غررالحكم، ح ۱۴۹۴]

غذاى سخاوتمند، دارو و غذاى بخيل، درد است. [بحارالأنوار ، ج ۶۸، ص ۳۵۷، ح ۲۲]

صدقه بلا را برطرف مى كند و مؤثرترينِ داروست. همچنين، قضاى حتمى رابرمى گرداند و درد و بيمارى ها را چيزى جز دعا و صدقه از بين نمى برد. [بحارالأنوار، ج ۹۳، ص ۱۳۷، ح ۷۱]

دل بستگى به دنيا، عقل را فاسد مى كند، قلب را از شنيدن حكمت ناتوان مى سازد وباعث عذاب دردناك مى شود. [غررالحكم، ح ۴۸۷۸]

بى رغبتى به دنيا، بزرگ ترين آسايش است. [غررالحكم، ح ۱۳۱۶]

خوشى و آسايش، در رضايت و يقين است و غم و اندوه در شكّ و نارضايتى. [مشكاه الأنوار، ص ۳۴]

كينه توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان. [غررالحكم، ح ۱۹۶۲]

بردبارى، مانعى در برابر آفت هاست. [غررالحكم، ح ۷۲۰]

بدانيد كه خشم پاره آتشى در دل انسان است. مگر چشمان سرخش و رگ هاىگردنش را [هنگام خشم] نديده اند. هر كس چنين احساسى پيدا كرد، روىزمين بنشيند. [سنن الترمذى، ج ۳، ص ۳۲۸، ح ۲۲۸۶]

هر كس غذا بخورد و ديگرى به او نگاه كند، و به او ندهد، به دردى بى درمانمبتلا مى شود. [تنبيه الخواطر، ج ۱ ، ص ۴۷]

اگر اراده قوى باشد، هيچ بدنى براى انجام دادن كار، ناتوان نيست. [من لايحضره الفقيه، ج ۴، ص ۴۰۰، ح ۵۸۵۹]

شب زنده دارى، خواب را شيرين تر و گرسنگى، غذا را لذت بخش تر مى كند. [تنبيه الخواطر، ص ۱۴۱، ح ۱۸]

حسد، بدن را فرسوده و عليل مى كند. [غررالحكم، ح ۹۴۳]

آدم بدبين، هميشه بيمار است. [غررالحكم، ح ۸۳۹]

از بگو مگو خوددارى كن، زيرا كه اين كار، عملت را نابود مى كند. از جدل و ستيز همخوددارى كن؛ زيرا كه تو را هلاك مى سازد و از دشمنى زياد كناره بگير؛ چه اين كه چنينكارى تو را از خدا دور مى كند. [تحف العقول، ص ۳۰۹]

هرگاه يكى از شما در خودش، يا مالش، يا برادرش، چيز جالب توجهى ديد، براىبركت يافتن آن دعا كند؛ زيرا چشم زخم، واقعيت دارد. [نهج الفصاحه ، ح ۲۰۶]

فرزندم هرگاه شكم پر شود، فكر به خواب مى رود و حكمت، از كار مى افتد و اعضاىبدن از عبادت باز مى مانند. [مجموعه ورام، ج ۱، ص ۱۰۲]

هر كس لجاجت كند و بر آن پافشارى نمايد، او همان بخت برگشته اى است كهخداوند بر دلش پرده [غفلت] زده و پيشامدهاى ناگوار بر فراز سرش قرار گرفته است. [نهج البلاغه، از نامه ۵۸]

نگاه اول [ناخودآگاه به نامحرم] براى تو [حلال ]است و نگاه دوم ممنوع است و حرامو نگاه سوم، هلاكت بار است. [من لايحضره الفقيه، ج ۳، ص ۴۷۴، ح ۴۶۵۸]

محفوظ بودن زن، براى سلامتى اش مفيدتر است و زيبايى او را با دوام تر مى كند. [غررالحكم، ح ۵۸۲۰]

هر كس خود را، از رأى و نظر ديگران بى نياز بداند، خودش را به خطر انداخته است. [من لايحضره الفقيه، ج۴، ص ۳۸۸، ح ۵۸۳۴]

شگفت ترين عضو انسان قلب اوست و قلب مايه هايى از حكمت و ضد حكمت دارد.اگر آرزو به آن دست دهد، طمع خوارش مى گرداند و اگر طمع در آن سر بركشد، حرصنابودش مى كند و اگر نااميدى بر آن مسلّط شود، اندوه، او را مى كُشد... هر كوتاهى برايشزيانبار است و هر زياده روى برايش تباهى آفرين. [علل الشرايع، ص ۱۰۹، ح ۷]

در انسان پاره گوشتى است كه اگر آن سالم و درست باشد، ديگر اعضاى بدنش هم باآن سالم مى شوند و هرگاه آن بيمار شود، ديگر اعضاى بدنش بيمار و فاسد مى گردند. آنپاره گوشت، قلب است. [خصال، ص ۳۱، ح ۱۰۹]

بهترين راحتى و آسودگى، بى توقعى از مردم است. [كافى ، ج ۸، ص ۲۴۳، ح ۳۳۷]

هر كس به مقدار كفايت، قناعت كند، آسايش مى يابد و براى خويش زمينه گشايشفراهم مى كند. [نهج البلاغه، حكمت ۳۷۷]