رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أشَدُّ مِن يُتْمِ اليَتيمِ الّذي انقَطَعَ عَن أبيهِ ، يُتْمُ يَتيمٍ انقَطَعَ عَن إمامِهِ و لا يَقدِرُ علَى الوُصولِ إلَيهِ ، و لا يَدري كَيفَ حُكمُهُ فيما يُبتَلى بهِ مِن شَرائعِ دِينِهِ . ألاَ فمَن كانَ مِن شِيعَتِنا عالِما بِعُلومِنا و هذا الجاهِلُ بِشَريعَتِنا المُنقَطِعُ عَن مُشاهَدَتِنا يَتيمٌ في حِجرِهِ ، ألاَ فَمَن هَداهُ و أرشَدَهُ و عَلَّمَهُ شَريعَتَنا كانَ مَعَنا في الرَّفيقِ الأعلى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از يتيمى كسى كه پدرش را از دست داده سخت تر، يتيمى كسى است كه از امام خود بريده شده و توان دسترسى به او را ندارد و حكم مسائل دينى مورد ابتلايش را نمى داند. بدانيد كه هر كس از شيعيان ما به علوم ما آگاه باشد، اين شخصى كه به شريعت ما آگاه نيست و دسترسى به ما ندارد، [همچون] يتيمى است در دامان او. بدانيد كه هر كس او را هدايت و ارشاد كند و شريعت و احكام ما را به او بياموزد، در جمع بهشتيان برين با ما خواهد بود.
عنه صلى الله عليه و آله : إنّ عُلَماءَ شِيعَتِنا يُحشَرونَ فيُخلَعُ علَيهِم مِن خِلَعِ الكَراماتِ على قَدرِ كَثرَةِ عُلومِهِم و جِدِّهِم في إرشادِ عِبادِ اللّه ِ ، حتّى يُخلَعَ علَى الواحِدِ مِنهُم ألفُ ألفِ خِلعَةٍ مِن نُورٍ
ثُمّ يُنادِي مُنادِي رَبِّنا عَزَّ و جلَّ : أيُّها الكافِلُونَ لأيتامِ آلِ محمّدٍ ، النّاعِشُونَ لَهُم عِندَ انقِطاعِهِم عَن آبائهِم الّذينَ هُم أئمَّتُهُم ، هؤلاءِ تَلامِذَتُكُم و الأيتامُ الّذينَ كَفَلتُموهُم و نَعَشتُموهُم ، فاخلَعوا علَيهِم
(كَما خَلَعتُموهُم) خِلَعَ العُلومِ في الدُّنيا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : علماى شيعه ما [در قيامت ]محشور مى شوند و به اندازه فراوانى علوم و كوشششان در ارشاد بندگان خدا، خلعت هاى كرامت بر آنان پوشانده مى شود، تا جايى كه بر هر يك از آنان هزار هزار خلعت نور مى پوشانند
آنگاه منادى پروردگار ما ندا مى دهد: اى سرپرستان يتيمان آل محمّد! اى كسانى كه اين يتيمان جدا از پدرانشان ـ يعنى همان امامانشان ـ را جان و نشاط بخشيديد! اينان شاگردان شما و همان يتيمانى هستند كه آنان را سرپرستى كرديد و حيات و نشاطشان بخشيديد. اينك بر
آنان خلعت بپوشانيد، همان گونه كه در دنيا بر آنان خلعت علوم پوشانديد.
الإمامُ الحُسَينُ عليه السلام : مَن كَفلَ لَنا يَتيما قَطَعَتهُ عَنّا مَحَبَّتُنا باستِتارِنا ، فَواساهُ مِن عُلومِنا الّتي سَقَطَت إلَيهِ حتّى أرشَدَهُ و هَداهُ ، قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : أيُّها العَبدُ الكَريمُ المُواسِي، أنا أولى بِالكَرَمِ مِنكَ ، اِجعَلوا لَهُ يا مَلائكتي في الجِنانِ بِعَدَدِ كُلِّ حَرفٍ عَلَّمَهُ ألفَ ألفِ قَصرٍ ، و ضُمُّوا إلَيها ما يَليقُ بِها مِن سائرِ النِّعَمِ .
امام حسين عليه السلام : هر كس يتيمى از ما را كه به سببِ در خفا و استتار بودن ما، به ما دسترسى ندارد سرپرستى كند و از علوم ما كه نصيب او شده است در اختيار وى بگذارد و او را راهنمايى و هدايت كند، خداوند عزّ و جلّ فرمايد: اى بنده كريم و غم خوار! من به كرم و بخشندگى از تو سزاوارترم. اى فرشتگان من! به تعداد هر حرفى كه به او آموخته است، هزار هزار قصر در بهشت ها برايش بسازيد و از ديگر نعمت هايى كه در خور اين قصرهاست به آنها اضافه كنيد.