رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن عالَ يَتيما حتّى يَستَغنِيَ عنهُ أوجَبَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ لَهُ بذلكَ الجَنَّةَ كما أوجَبَ اللّه ُ لآكِلِ مالِ اليَتيمِ النّارَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس يتيمى را سرپرستى كند تا آنكه بى نياز گردد، خداوند به سبب اين كار بهشت را بر او واجب سازد، همچنان كه آتش دوزخ را بر خورنده مال يتيم واجب ساخته است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى يتيم چون پدر مهربان باش و بدان كه هرچه بكارى همان مى دروى.
عنه صلى الله عليه و آله : أنا و كافِلُ اليَتيمِ كَهاتَينِ في الجَنَّةِ إذا اتَّقَى اللّه َ عَزَّ و جلَّ ـ و أشارَ بِالسَّبّابَةِ و الوُسطى ـ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ آنگاه كه انگشت اشاره و ميانى خود را نشان داد ـ فرمود: من و سرپرست يتيم ـ در صورتى كه از خداوند عزّ و جلّ پروا كند ـ در بهشت مانند اين دو [انگشت كنار هم ]هستيم.
عنه صلى الله عليه و آله : أنا و كافِلُ اليَتيمِ في الجَنَّةِ هكذا ـ و أشارَ بِالسَّبّابَةِ و الوُسطى و فَرَجَ بَينَهُما ـ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در حالى كه انگشت اشاره و ميانى خود را از هم باز كرده بود ـ فرمود : من و سرپرست يتيم در بهشت، مانند اين دو هستيم.
عنه صلى الله عليه و آله : إنّ في الجَنَّةِ دارا يُقالُ لَها : دارُ الفَرَحِ ، لا يَدخُلُها إلاّ مَن فَرَّحَ يَتامَى المُؤمنينَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در بهشت سرايى است كه به آن «شادى سرا» گفته مى شود و تنها كسى وارد آن مى شود كه ايتام مؤمنان را شاد سازد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن قَبَضَ يَتيما مِن بَينِ مُسلمينَ إلى طَعامِهِ و شَرابِهِ أدخَلَهُ اللّه ُ الجَنَّةَ ألبَتَّةَ، إلاّ أن يَعمَلَ ذَنبا لا يُغفَرُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس يتيمِ بچّه مسلمانى را در خورد و خوراك خود شريك گرداند، قطعاً خداوند او را به بهشت مى برد مگر اينكه گناهى نا بخشودنى مرتكب شود.
الترغيب و الترهيب : عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله : مَن عالَ ثَلاثَةً مِن الأيتامِ كانَ كَمَن قامَ لَيلَهُ ، و صامَ نَهارَهُ ، و غَدا و راحَ شاهِرا سَيفَهُ في سَبيلِ اللّه ِ ، و كُنتُ أنا و هُو في الجَنَّةِ أخَوَينِ كما أنَّ هاتَينِ اُختانِ ـ و ألصَقَ إصبَعَيهِ السَّبّابَةَ و الوُسطى ـ .
الترغيب و الترهيب : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : هر كه سه يتيم را سرپرستى كند، مانند كسى است كه شبش را به عبادت و روزش را به روزه گذراند و شبانه روز در راه خدا شمشير كشد . من و او در بهشت برادريم همچنان كه اين دو در كنار يكديگرند. و انگشت نشانه و ميانى خود را به هم چسبانيد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ لِرجُلٍ يَشكو قَسوَةَ قَلبِهِ ـ : أ تُحِبُّ أن يَلينَ قَلبُكَ ، و تُدرِكَ حاجَتَكَ ؟: اِرحَمِ اليَتيمَ و امسَحْ رأسَهُ ، و أطعِمْهُ مِن طَعامِكَ ، يَلِنْ قَلبُكَ و تُدرِكْ حاجَتَكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به مردى كه از سنگدلى خود شكايت كرد ـ فرمود: آيا دوست دارى نرمدل شوى و به خواسته ات برسى؟ به يتيم مهربانى كن و دست محبت بر سر او كش و از غذايت به او بخوران؛ در اين صورت دلت نرم مى شود و به خواسته ات مى رسى.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ قَبلَ شَهادَتِهِ ـ : اللّه َ اللّه َ في الأيتامِ ، فلا تُغِبُّوا . أفواهَهُم ، و لا يَضِيعوا بحَضرَتِكُم ، فقد سَمِعتُ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : مَن عالَ يَتيما حتّى يَستَغنِيَ أوجَبَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ لَهُ بذلكَ الجَنَّةَ كما أوجَبَ لآكِلِ مالِ اليَتيمِ النّارَ .
امام على عليه السلام ـ در وصيت خود پيش از شهادت ـ فرمود : درباره يتيمان از خدا بترسيد و مبادا يك روز سيرشان كنيد و يك روز گرسنه بمانند و مبادا كه با حضور شما آنان از بين بروند؛ زيرا از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمود: هر كس يتيمى را سرپرستى كند تا آنكه بى نياز شود، خداوند عزّ و جلّ با اين كار بهشت را بر او واجب گرداند، همچنان كه آتش دوزخ را بر خورنده مال يتيم واجب ساخته است.
عنه عليه السلام : ما مِن مُؤمنٍ و لا مُؤمِنَةٍ يَضَعُ يَدَهُ على رأسِ يَتيمٍ تَرَحُّما لَهُ إلاّ كَتَبَ اللّه ُ لَهُ بكُلِّ شَعرَةٍ مَرَّت يَدُهُ علَيها حَسَنَةً .
امام على عليه السلام : هيچ مرد و زن مؤمنى نيست كه دست محبّت بر سر يتيمى بگذارد، مگر اينكه خداوند به اندازه هر تار مويى كه بر آن دست كشيده است ثوابى برايش بنويسد.