رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : لَو أنّ السَّماواتِ و الأرضَ كانَتا رَتقا على عَبدٍ ثُمّ اتَّقَى اللّه َ ، لَجَعَلَ اللّه ُ لَهُ مِنهُما فَرَجا و مَخرَجا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر آسمان ها و زمين در برابر بنده اى سر به هم آورند و آن بنده تقواى خدا پيشه كند، حتماً خداوند از ميان آن دو، شكاف و راه خروجى برايش قرار خواهد داد.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لَمّا قَرأَ : «و مَن يَتَّقِ اللّه َ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا» ـ : مِن شُبُهاتِ الدُّنيا ، و مِن غَمَراتِ المَوتِ ، و شَدائدِ يَومِ القِيامَةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ چون آيه «و هركه از خدا بترسد [خداوند ]براى او راه خروجى قرار مى دهد» را خواند ـ فرمود : [يعنى راه خروج ]از شبهات دنيا و از سختى هاى مرگ و دشوارى هاى روز قيامت.
كنز العمّال عنه صلى الله عليه و آله : يا أيُّها النّاسُ ، اتَّخِذوا التَّقوى تِجارَةً يَأتِكُمُ الرِّزقُ بلا بِضاعَةٍ و لا تِجارَةٍ ، ثُمّ قَرأ «و مَن يَتَّقِ اللّه َ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا و يَرْزُقْهُ مِن حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ» .
كنز العمّال : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : اى مردم! تقوا را تجارت شماريد، تا بدون هيچ سرمايه و سودايى به شما روزى رسد. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «و هركه از خدا پروا كند [خدا] براى او راه خروجى قرار دهد و از جايى كه گمان نمى برد روزيش رساند».
رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : ما تَرَكَ أحَدٌ مِنكُم للّه ِ شَيئا إلاّ آتاهُ اللّه ُ مِمّا هُو خَيرٌ لَهُ مِنهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ ، و لا تَهاوَنَ بهِ و أخَذَهُ مِن حَيثُ لا يَعلَمُ إلاّ آتاهُ اللّه ُ مِمّا هُو أشَدُّ علَيهِ مِنهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ يك از شما به خاطر خدا چيزى را رها نكند، مگر اينكه خداوند بهتر از آن را از جايى كه گمانش را هم نمى برد، نصيبش فرمايد و [هيچ يك از شما ]به خداوند بى اعتنايى نكند و ندانسته چيزى را نگيرد، مگر اينكه خداوند بدتر از آن را از جايى كه فكرش را هم نمى كند، بهره او گرداند.
بحار الأنوار : روي عن رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أنّه قال : خَصلَةٌ من لَزِمَها أطاعَتهُ الدُّنيا و الآخِرَةُ ، و رَبِحَ الفَوزَ بِالجَنَّةِ . قيلَ : و ما هِيَ يا رسولَ اللّه ِ ؟ قالَ : التَّقوى ، مَن أرادَ أن يَكونَ أعَزَّ النّاسِ فلْيَتَّقِ اللّه َ عَزَّ و جلَّ ، ثُمَّ تَلا : «و مَن يَتَّقِ اللّه َ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً * و يَرْزُقْهُ مِن حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ» .
بحار الأنوار : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: يك خصلت است كه هر كس پايبند آن باشد دنيا و آخرت به فرمانش در آيند و به بهشت دست يابد. عرض شد: آن چيست اى رسول خدا؟ فرمود: تقوا. هركه مى خواهد با عزّت ترين مردم باشد، بايد از خدا پروا كند. حضرت سپس اين آيه را تلاوت كرد: «و هركه از خدا پروا كند خداوند براى او برونشوى قرار دهد و از جايى كه گمان نمى بَرَد روزيش رسانَد».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لأبي ذرٍّ لمّا اُخرِجَ إلَى الرَّبَذَةِ ـ : يا أبا ذرٍّ ، إنّكَ غَضِبتَ للّه ِ ، فارْجُ مَن غَضِبتَ لَهُ ··· و لَو أنّ السَّماواتِ و الأرَضِينَ كانَتا على عَبدٍ رَتقا ، ثُمّ اتَّقَى اللّه َ لَجَعَلَ اللّه ُ لَهُ مِنهُما مَخرَجا ! لا يُؤنِسَنَّكَ إلاّ الحَقُّ ، و لا يُوحِشَنَّكَ إلاّ الباطِلُ .
امام على عليه السلام ـ به ابوذر هنگام تبعيدش به ربذه ـ فرمود : اى ابوذر! تو براى خدا خشم گرفتى. بنا بر اين به همان كسى كه براى او خشم گرفتى اميدوار باش··· و اگر آسمانها و زمين ها به روى بنده اى بسته شوند و آن بنده تقواى خدا پيشه كند، خداوند از ميان آنها راه خروجى برايش قرار دهد! چيزى جز حقّ با تو مأنوس نشود، و چيزى جز باطل تو را نهراساند.
عنه عليه السلام : مَنِ اتَّقى اللّه َ سبحانَهُ جَعَلَ لَهُ مِن كُلِّ هَمٍّ فَرَجا ، و مِن كُلِّ ضِيقٍ مَخرَجا .
امام على عليه السلام : هركه از خداوند سبحان پروا كند، خداوند او را از هر غمى برهاند و از هر تنگنايى برون برد.
عنه عليه السلام : مَن أخَذَ بِالتَّقوى عَزَبَت . عنهُ الشَّدائدُ بَعدَ دُنُوِّها ، و احلَولَت لَهُ الاُمورُ بَعدَ مَرارَتِها ، و انفَرَجَت عَنهُ الأمواجُ بَعدَ تَراكُمِها ، و أسهَلَت لَهُ الصِّعابُ بَعدَ إنصابِها . .
امام على عليه السلام : هركه به تقوا چنگ زند، سختى هايى كه به او نزديك شده اند از وى دور شوند و كارها بعد از تلخ شدن بر او شيرين گردند و موج هايى كه در برابرش متراكم شده اند، كنار روند و دشوارى هايى كه او را به رنج افكنده اند، آسان شوند.
عنه عليه السلام : اِعلَموا أنّهُ «مَن يَتَّقِ اللّه َ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا» مِن الفِتَنِ ، و نُورا مِن الظُّلَمِ ، و يُخَلِّدْهُ فيما اشتَهَت نَفسُهُ ، و يُنزِلْهُ مَنزِلَ الكَرامَةِ عِندَهُ ، و في دارٍ اصطَنَعَها لِنَفسِهِ ، ظِلُّها عَرشُهُ ، و نُورُها بَهجَتُهُ ، و زُوّارُها مَلائكَتُهُ ، و رُفَقاؤها رُسُلُهُ .
امام على عليه السلام : بدانيد كه هر كس از خدا پروا كند خداوند برايش راه خروجى از فتنه ها و نورى در تاريكى ها قرار دهد و او را در آنچه خواسته است (بهشت) جاودانه گرداند و در منزل كرامت خود و در سرايى كه براى خودش برگزيده است، جاى دهد؛ منزل و سرايى كه سقف آن عرش خداست و نورش جمال و بهجت او و زائرانش فرشتگان او و ساكنانش پيامبران او.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ فيما كَتَبَ إلى سَعدِ الخَيرِ ـ : إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَقِي بِالتَّقوى عَنِ العَبدِ ما عَزُبَ عَنهُ عَقلُهُ ، و يُجَلِّي بِالتَّقوى عَنهُ عَماهُ و جَهلَهُ ، و بِالتَّقوى نَجا نُوحٌ و مَن مَعهُ في السَّفينَةِ ، و صالِحٌ و مَن مَعهُ مِن الصّاعِقَةِ ، و بِالتَّقوى فازَ الصّابِرونَ ، و نَجَتْ تِلكَ العُصَبُ مِن المَهالِكِ .
امام باقر عليه السلام ـ در نامه خود به سعد الخير ـ نوشت : خداوند عزّ و جلّ به واسطه تقوا آنچه را كه عقل بنده به آن نمى رسد، از وى دور مى گرداند و به وسيله تقوا كورى و نادانى او را برطرف مى سازد. به كمك تقوا بود كه نوح و كسانى كه با او در كشتى بودند نجات يافتند و صالح و پيروانش از صاعقه رستند و با تقواست كه شكيبايان كامياب شدند و آن گروه ها از مهلكه ها رهايى يافتند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَنِ اعتَصمَ باللّه ِ بتَقواهُ عَصَمَهُ اللّه ُ ، و مَن أقبَلَ اللّه ُ عليهِ و عَصَمَهُ لَم يُبالِ لَو سَقَطَتِ السَّماءُ علَى الأرضِ ، و إنْ نَزلَتْ نازِلَةٌ على أهلِ الأرضِ فشَمِلَهُم بَلِيَّةٌ كانَ في حِرزِ اللّه ِ بِالتَّقوى مِن كُلِّ بَلِيَّةٍ ، أ لَيسَ اللّه ُ تعالى يَقولُ : «إنّ المُتَّقِينَ في مَقامٍ أمِينٍ» . ؟! .
امام صادق عليه السلام : هر كه با تقوا داشتن از خدا به او پناه برد، خداوند او را نگه دارد و هر كس كه خداوند به او رو كند و نگه دارش باشد، وى را از افتادن آسمان بر زمين باكى نباشد و اگر بر اهل زمين بلايى فرود آيد و همگان را در بر گيرد، او به سبب تقوا از هر بلايى در امان ماند، مگر نه اينكه خداوند متعال مى فرمايد: «براستى كه پرهيزگاران در جايگاهى امن هستند»!
عنه عليه السلام : إنَّ اللّه َ قَد ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقاهُ أن يُحَوِّلَهُ عمّا يَكرَهُ إلى ما يُحِبُّ ، و يَرزُقَهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ .
امام صادق عليه السلام : خداوند براى كسى كه از او پروا دارد ضمانت كرده است كه هر ناخوشايندى را براى او به آنچه خوشايندش مى باشد تغيير دهد و از جايى كه گمانش را هم نمى برد روزيش رساند.