پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سعادتمند كسى است كه از ديگرى پند گيرد.
امام على عليه السلام : از پيشينيان خود پند گيريد، پيش از آنكه آيندگان از شما پند گيرند.
عنه عليه السلام : فاعتَبِروا بما أصابَ الاُمَمَ المُستَكبِرينَ مِن قَبلِكُم مِن بَأسِ اللّه ِ و صَولاتِهِ ، و وَقائعهِ و مَثُلاتِهِ ، و اتَّعِظوا بِمَثاوِي خُدودِهِم و مَصارِعِ جُنوبِهِم .
امام على عليه السلام : از عذاب خدا و سختگيرى هاى او و خوارى و كيفرهاى او كه بر سر امّت هاى گردن كشِ پيش از شما آمده است عبرت گيريد و از جاى فرود گونه هايشان و از قرارگاه پهلوهايشان پند آموزيد.
عنه عليه السلام : و اتَّعِظوا فيها [أي في الدُّنيا ]بالّذينَ قالُوا : «مَنْ أشَدُّ مِنّا قُوَّةً» . حُمِلوا إلى قُبورِهِم فلا يُدْعَونَ رُكبانا ، اُنزِلوا الأجْداثَ فلا يُدعَونَ ضِيفانا .
امام على عليه السلام : در اين دنيا، از كسانى كه نداى «نيرومندتر از ما چه كسى است؟» سر مى دادند پند گيريد كه [سوار بر دوش ها] به سوى گورها برده شدند، اما سواره خوانده نمى شدند و بر گورها وارد شدند، ليكن ميهمان نام نداشتند.
امام على عليه السلام : هر كه از مردم پند نگيرد، خداوند او را مايه پند مردم قرار دهد.
امام على عليه السلام : از ديگرى پند بگير و مايه پند و عبرت ديگرى مباش.
امام على عليه السلام : هوش و توانايى فهميدن اندرزها از عواملى است كه آدمى را به پرهيز از خطا فرا مى خواند.
امام على عليه السلام : خردمند كسى است كه از ديگران پند گيرد.
امام على عليه السلام : كسى كه تو را اندرز دهد، به تو خوبى كرده است.
امام على عليه السلام : كسى را كه به تو اندرز مى دهد، از خود مَران.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : بَينا موسَى بنُ عِمرانَ عليه السلام يَعِظُ أصحابَهُ إذْ قامَ رجُلٌ فشَقَّ قَميصَهُ، فأوحى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلَيهِ : يا موسى ، قُل لَهُ : لا تَشُقَّ قَميصَكَ، و لكنِ اشرَحْ لي عَن قَلبِكَ .
امام صادق عليه السلام : در حالى كه موسى بن عمران ياران خود را اندرز مى داد ناگاه مردى برخاست و پيراهن خود را دريد. خداوند عزّ و جلّ به او وحى فرمود كه: اى موسى! به او بگو: پيراهنت را از هم نَدَر، بلكه دلت را براى من بگشاى.
امام صادق عليه السلام : انسان سعادتمند، اندرزِ به تقوا را آويزه گوش خود مى كند، هرچند مخاطب آن اندرز كسى ديگر باشد.