پند گوىِ پند ناپذير

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند به عيسى بن مريم چنين وحى فرمود: با حكمت من خودت را اندرز ده، اگر از آن سود بردى آنگاه مردم را نيز اندرز ده و گر نه از من شرم كن.

امام على عليه السلام : از آن دسته مباش كه··· در پند دادن مى كوشند و خود پند نمى پذيرند، پُر مى گويند و كم عمل مى كنند، براى آنچه فانى مى شود سخت مى كوشند و در آنچه ماندگار است، سهل انگارند، سود را زيان مى بينند و زيان را سود مى شمارند.

امام على عليه السلام : بسا بازدارنده اى كه خود باز نمى ايستد و بسا پند گويى كه خود پند نمى پذيرد.

امام على عليه السلام ـ در نامه خود به معاويه ـ نوشت: اما بعد، اندرزى وصله پينه شده و نامه اى آرايش شده [با تكلّف و تصنّع] از تو به من رسيد كه آن را با گمراهى خود آراسته اى و از روى بد سگالى [به من ]فرستاده اى.

امام باقر عليه السلام : در حكمت آل داوود آمده است: اى فرزند آدم! چگونه از هدايت سخن مى گويى، حال آنكه خودت از هلاكت به خود نمى آيى؟!

امام صادق عليه السلام : عالم هرگاه به علم خود عمل نكند، پند او از دل ها فرو غلتَد، آن گونه كه باران از روى تخته سنگ فرو مى غلتد.