امام على عليه السلام : انسان را از فروتنى همين بس كه اندازه خود را بشناسد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : التَّواضُعُ الرِّضا بِالمَجلِسِ دُونَ شَرَفِهِ ، و أن تُسَلِّمَ على مَن لَقِيتَ ، و أن تَترُكَ المِراءَ و إن كُنتَ مُحِقّا .
امام باقر عليه السلام : فروتنى اين است كه به نشستن در پايين مجلس رضايت دهى و به هر كه برخوردى، سلام كنى و مجادله را رها كنى، اگر چه حق با تو باشد.
امام صادق عليه السلام : رأس خوبى ها فروتنى است .
عنه عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَنِ التَّواضُعِ ـ : هُو أن تَرضى مِن المَجلِسِ بدُونِ شَرَفِكَ ، و أن تُسَلِّمَ على مَن لَقِيتَ ، و أن تَترُكَ المِراءَ و إن كُنتَ مُحِقّا .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از فروتنى ـ فرمود: فروتنى اين است كه از مجلس به نشستن در جايى پايين تر از مقام و موقعيّت خود رضايت دهى، به هر كه برخوردى سلام كنى و مجادله را رها كنى، اگر چه حق با تو باشد.
امام رضا عليه السلام : فروتنى آن است كه با مردم چنان رفتار كنى كه دوست دارى با تو رفتار شود.
عنه عليه السلام ـ لَمّا سألَهُ ابنُ الجَهمِ : ما حَدُّ التَّواضُعِ الّذي إذا فَعَلَهُ العَبدُ كانَ مُتَواضِعا ؟ ـ : التَّواضُعُ دَرَجاتٌ : مِنها أن يَعرِفَ المَرءُ قَدرَ نَفسِهِ فيُنزِلَها مَنزِلَتَها بقَلبٍ سَليمٍ ، لا يُحِبُّ أن يأتيَ إلى أحَدٍ إلاّ مِثلَ ما يُؤتى إلَيهِ ؛ إن رأى سَيّئةً دَرأها بِالحسَنَةِ ، كاظِمُ الغَيظِ ، عافٍ عَنِ النّاسِ ، و اللّه ُ يُحِبُّ المُحسِنينَ .
امام رضا عليه السلام ـ در پاسخ به ابن جهم كه از ايشان پرسيد: حدّ و مرز تواضع كه هرگاه بنده آن را به كار بندد فروتن است، چيست؟ ـ فرمود: فروتنى درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه انسان اندازه خود را بشناسد و با طيب خاطر خود را در آن جايگاه قرار دهد، دوست داشته باشد با مردم همان گونه رفتار كند كه انتظار دارد با او رفتار كنند، اگر بدى ديد آن را با خوبى جواب دهد، خشم خود را فرو خورد و از مردم درگذرد، و خداوند نيكوكاران را دوست دارد.