نهى از ضرر زدن و ظلم و حق كشى در وصيّت

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ضرر زدن [به وارث ]در وصيّت، از گناهان كبيره است.

امام على عليه السلام : از نظر من تفاوتى ندارد كه [در وصيّت، ]فرزندانم را متضرّر كنم، يا آن مال را از آنان بدزدم.

امام على عليه السلام : هر كس وصيّت كند و [در وصيّت خود] ستم نكند و [به وارث ]زيان وارد نياورد، مانند كسى است كه آن [مال مورد وصيّت ]را در زمان حيات خود صدقه داده باشد.

امام على عليه السلام : ستم و حق كشى در وصيّت، از گناهان كبيره است.

امام باقر عليه السلام : امير المؤمنين عليه السلام درباره مردى كه مرده و نسبت به همه مال خود يا بيشتر آن وصيّت كرده بود اين گونه قضاوت فرمود كه وصيّت، به مقدار معروف (يك سوم كه در شرع آمده است) برگردانده شود. پس هر كه به خود ستم كند و در وصيّتش مرتكب خلاف و ظلم گردد، آن وصيّت به معروف برگردانده مى شود و ميراث وارثان به آنان وا گذار مى گردد.

امام صادق عليه السلام : هر كه به يك سوم [داراييش ]وصيّت كند به وارثان ضرر زده است و وصيّت كردن به يك پنجم و يك چهارم، از وصيّت كردن به يك سوم افضل است. كسى كه به يك سوم وصيّت كند، چيزى [از مورد مأذون و مجاز] را باقى نگذاشته است.