الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ و قد ضَمَّ ابنَهُ الباقِرَ عليه السلام إلى صَدرِهِ لَمّا حَضرَهُ المَوتُ ـ : يا بُنَيَّ اُوصِيكَ بما أوصاني بهِ أبي عليه السلام حِينَ حَضَرَتهُ الوَفاةُ ، و بِما ذَكرَ أنّ أباهُ أوصاهُ بهِ ، قالَ : يا بُنَيَّ ، إيّاكَ و ظُلمَ مَن لا يَجِدُ علَيكَ ناصِرا إلاّ اللّه َ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در هنگام رحلتش و آن گاه كه فرزندش باقر عليه السلام را در آغوش كشيد ـ فرمود: فرزندم! تو را به همان چيزى سفارش مى كنم كه پدرم هنگام وفاتش به من سفارش كرد و فرمود كه پدرش نيز او را به آن سفارش كرده است. فرمود : اى فرزندم! بپرهيز از ستم كردن بر كسى كه در برابر تو ياورى جز خداوند نمى يابد.
عنه عليه السلام : خَفِ اللّه َ تعالى لِقُدرَتِهِ علَيكَ ، و استَحيِ مِنهُ لِقُربِهِ مِنكَ
لا تُعادِيَنَّ أحَدا و إن ظَنَنتَ أنّهُ لا يَضُرُّكَ ، و لا تَزهَدَنَّ في صَداقَةِ أحَدٍ و إن ظَنَنتَ أنّهُ لا يَنفَعُكَ ؛ فإنّكَ لا تَدري مَتى تَرجو صَديقَكَ ، و لا تَدري مَتى تَخافُ عَدُوَّكَ ، و لا يَعتَذِرْ إلَيكَ أحَدٌ إلاّ قَبِلتَ عُذرَهُ . و إن عَلِمتَ أنّهُ كاذِبٌ ، وَ لْيَقِلَّ عَيبُ النّاسِ على لِسانِكَ .
امام زين العابدين عليه السلام : به سبب قدرتى كه خدا بر تو دارد از او بترس و به دليل نزديكيش به تو از او شرم كن
هرگز با كسى دشمنى مكن، هرچند گمان برى كه به تو زيانى نمى زند و به دوستى هيچ كس بى رغبتى نشان مده ، هرچند خيال كنى كه به حال تو سودمند نيست؛ زيرا تو نمى دانى كه چه وقت به دوستت اميدوار (محتاج) مى شوى و نمى دانى كى از دشمنت بيمناك مى شوى. هر كس از تو پوزش خواست عذر او را بپذير، هر چند بدانى كه دروغ مى گويد. و بايد عيب مردم بر زبان تو كمتر رانده شود .