امام على عليه السلام : فرمانبرى [از خداوند ]همّت زيركان است. نافرمانى [از خدا ]همّت پليدان است.
عنه عليه السلام : المؤمنُ الدُّنيا مِضمارُهُ ، و العَمَلُ هِمَّتُهُ ، و المَوتُ تُحفَتُهُ ، و الجَنَّةُ سُبقَتُهُ . الكافِرُ الدُّنيا جَنَّتُهُ ، و العاجِلَةُ هِمَّتُهُ ، و المَوتُ شَقاوَتُهُ ، و النّارُ غايَتُهُ .
امام على عليه السلام : دنيا، ميدان تمرين و مسابقه مؤمن است و عمل، همّ و غم او و مرگ، ارمغانى براى او و بهشت، جايزه او؛ دنيا بهشت كافر است و لذّت هاى گذرا ، دغدغه و همّت او و مرگ مايه بدبختى او و آتش دوزخ فرجام او.
امام على عليه السلام : هركه معرفتش درست باشد، جان او و همّت او از اين جهانِ فانى روى برتابد.
عنه عليه السلام : إن سَمَت هِمَّتُكَ لإصلاحِ النّاسِ فابدأْ بنَفسِكَ ، فإنّ تَعاطِيَكَ صَلاحَ غَيرِكَ و أنتَ فاسِدٌ أكبَرُ العَيبِ .
امام على عليه السلام : اگر همّت والاىِ اصلاح مردم را در سر دارى، از خودت آغاز كن؛ زيرا پرداختن تو به اصلاح ديگران، در حالى كه خود فاسد باشى بزرگترين عيب است.
عنه عليه السلام : ما المَغبوطُ إلاّ مَن كانَت هِمَّتُهُ نَفسَهُ ، لا يُغِبُّها عَن مُحاسَبَتِها و مُطالَبَتِها و مُجاهَدَتِها .
امام على عليه السلام : سعادتمند نباشد، مگر كسى كه همّتش [اصلاح ]خودش باشد، پيوسته از آن حساب بكَشد و مطالبه كند و با آن بستيزد.
امام على عليه السلام : رغبت خردمند، به حكمت است و همّتِ نادان اندر كار حماقت.
امام على عليه السلام : همّت خويش را مصروف چيزى گردان كه برايت لازم است و در آنچه به كارَت نمى آيد فرو مرو.
امام على عليه السلام : خوشا به حال كسى كه همّت خود را منحصر به چيزى كرد كه به كارش مى آيد.