زنده كردن از طريق هدايت

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و هر كس، كسى را زنده كند، چنان است كه همه مردم را زنده كرده است» ـ فرمود : يعنى او را نكشد .[يعنى به قصاص كُشته خود، او را نكشد ـ نقل از حاشيه بحار الأنوار.]و يا از غرق شدن يا سوختن نجاتش دهد و يا از همه اينها بالاتر، او را از گمراهى به هدايت كشاند.

بحار الأنوار ـ به نقل از ابو بصير ـ : از امام باقر عليه السلام درباره آيه «و هر كس ، كسى را زنده كند···» پرسيدم، فرمود: يعنى كسى كه ديگرى را از كفر به ايمان در آورد.

الكافى ـ به نقل از فضيل بن يسار ـ : از امام باقر عليه السلام درباره آيه « و هر كس، كسى را زنده كند، چنان است كه همه مردم را زنده كرده است » سؤال كردم، حضرت فرمود : يعنى از سوختن و غرق شدن نجات بخشد. عرض كردم: كسى كه ديگرى را از گمراهى به راه راست در آورد چه؟ فرمود: اين مصداق بزرگتر (عاليتر) آيه است.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از همين آيه ـ فرمود : يعنى كسى كه ديگرى را از گمراهى به راه راست درآورد، مانند اين است كه او را زنده كرده است و كسى كه ديگرى را از راه راست به گمراهى كشاند، او را كشته است.

الكافى ـ به نقل از حمران ـ : از امام صادق عليه السلام درباره آيه « و هر كس، كسى را زنده كند، چنان است كه همه مردم را زنده كرده است » سؤال كردم حضرت فرمود : يعنى او را از سوختن يا غرق شدن نجات دهد. حضرت سپس سكوت كرد و بعد فرمود: تأويل بزرگترِ آن، اين است كه كسى را [به راه راست] دعوت كند و او دعوتش را بپذيرد.