خواب

امام على عليه السلام : خوابْ مايه آسودن از درد و رنج است و هم سنخ (برادر) آن مرگ است.

امام على عليه السلام : كسى كه با معده سنگين بخوابد، رؤياهايش او را دروغزن معرّفى مى كنند .[يعنى : خواب هاى دروغ و غير واقعى مى بيند و هرگاه آنها را براى ديگران نقل كند دروغ از كار در مى آيند. پس گويا خواب هايش او را دروغگو مى گردانند.]

امام صادق عليه السلام : خواب مايه آسايش تن است و سخن مايه آسايش جان و سكوت مايه آسايش خِرد.

امام صادق عليه السلام : پنج نفر خواب ندارند : كسى كه در فكر ريختن خونى است، ثروتمندى كه براى خود امانتدارى پيدا نمى كند، كسى كه براى رسيدن به مالى از دنيا به مردم دروغ و بهتان مى بندد، كسى كه بدهكارى زياد دارد و دستش خالى است، و دوستدارى كه در آستانه جدا شدن از محبوب خويش است.

امام رضا عليه السلام : خواب، سلطان مغز است و مايه قوام و نيروى بدن.

امام هادى عليه السلام : شب زنده دارى، خواب را لذت بخش تر مى كند.

الخصال ـ به نقل از صالح در حديثى مرفوع ـ : چهار چيز است كه اندك آنها هم بسيار است : آتش، اندكش بسيار است . خواب، اندكش هم بسيار است . بيمارى، اندكش هم بسيار است و دشمنى، اندكش هم بسيار است.