الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَن وُلِدَ في الإسلامِ فهُو عَرَبيٌّ ، و مَن دَخَلَ فيهِ طَوعا أفضَلُ مِمَّن دَخَلَ فيهِ كَرها ، و المَولى هُو الّذي يُؤخَذُ أسِيرا مِن أرضِهِ و يُسلِمُ ، فذلكَ المَولى .
امام باقر عليه السلام : هر كه مسلمان متولّد شود او عرب است و هركه داوطلبانه به اسلام در آيد بهتر از كسى است كه به ناچار مسلمان شود و مولى كسى است كه از خاك خود به اسيرى گرفته شود و مسلمان گردد. و چنين شخصى مولى است.
الكافي عن هشام عن حمزةِ بنِ الطّيار : قالَ لي أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : النّاسُ على سِتَّةِ أصنافٍ ، قالَ : قُلتُ : أ تَأذَنُ لِي أن أكتُبَها ؟ قالَ : نَعَم ، قلتُ : ما أكتُبُ ؟ قالَ : اكتُبْ : أهلُ الوَعيدِ مِن أهلِ الجَنَّةِ و أهلِ النّارِ . و اكتُبْ : «و آخَرُونَ اعْتَرَفوا بِذُنوبِهِمْ خَلَطوا
عَمَلاً صالِحا و آخَرَ سَيِّئا» .
قالَ : قلتُ : مَن هؤلاءِ ؟ قالَ : وَحشِيٌّ مِنهُم . ، قالَ : و اكتُبْ : «و آخَرُونَ مُرجَوْنَ لأمْرِ اللّه ِ إمّا يُعَذِّبُهُمْ و إمّا يَتُوبُ عَلَيهِم» . قالَ : و اكتُبْ : «إلاّ المُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ و النِّساءِ و الوِلْدانِ لا يَسْتَطيعونَ حِيلَةً و لا يَهْتَدُون سَبيلاً» . لا يَستَطيعونَ حِيلَةً إلَى الكُفرِ ، و لا يَهتَدون سَبيلاً إلَى الإيمانِ ، «فاُولئكَ عَسَى اللّه ُ أنْ يَعْفُوَ عَنْهُم» . قالَ : و اكتُبْ : أصحابُ الأعرافِ . قالَ : قلتُ : و ما أصحابُ الأعرافِ ؟ قالَ : قَومٌ استَوَت حَسَناتُهُم و سَيِّئاتُهُم ، فإن أدخَلَهُمُ النّارَ فبِذُنوبِهِم ، و إن أدخَلَهُمُ الجَنَّةَ فبِرَحمَتِهِ .
و أيضا في خبرٍ آخَرَ : النّاسُ على سِتِّ فِرَقٍ ، يَؤولُونَ . كُلُّهُم إلى ثَلاثِ فِرَقٍ : الإيمانُ و الكُفرُ و الضَّلالُ ؛ و هُم أهلُ الوَعدَينِ . الّذينَ وَعَدَهُمُ اللّه ُ الجَنَّةَ و النّارَ:
المُؤمنونَ، و الكافِرونَ، و المُستَضعَفونَ، و المُرجَونَ لأمرِ اللّه ِ إمّا يُعَذِّبُهُم و إمّا يَتوبُ علَيهِم ، و المُعتَرِفونَ بذُنوبِهِم خَلَطوا عَملاً صالِحا و آخَرَ سَيّئا ، و أهلُ الأعرافِ .
الكافى ـ به نقل از هشام از حمزة بن طيّار ـ : امام صادق عليه السلام به من فرمود : مردم شش دسته اند. عرض كردم : اجازه مى دهيد آن را بنويسم؟ فرمود : آرى. عرض كردم : چه بنويسم؟ فرمود : بنويس : [يكى] اهل وعيد از بهشتيان و دوزخيان . و بنويس : «و ديگرانى
كه به گناهان خويش اعتراف كردند و كردار خوب را با كردار بد بياميختند». حمزه گويد : عرض كردم : اينها چه كسانى هستند؟ فرمود : وحشى . يكى از اينهاست. فرمود : و بنويس : «و ديگرانى كه [كارشان ]موقوف به امر خداست : يا آنان را عذاب مى كند و يا توبه ايشان را مى پذيرد». فرمود : و بنويس: «مگر مردان و زنان و كودكان فرو دستى كه چاره جويى نتوانند و راهى نيابند» نه چاره اى به سوى كفر دارند و نه راهى به سوى ايمان پيدا مى كنند «پس اميد است كه خدا از ايشان درگذرد». فرمود : و بنويس : اعرافيان. حمزه مى گويد : عرض كردم : اعرافيان كيستند؟ فرمود : مردمى كه كارهاى نيك و بد آنها برابر است. پس، اگر خداوند آنها را به دوزخ برد، به سبب گناهانشان است و اگر به بهشتشان برد، از سر رحمت اوست
در خبرى ديگر آمده است : مردم شش گروهند كه در مجموع به سه گروه بر مى گردند : ايمان، كفر و گمراهى و ايشان اهل دو وعده هستند، آنان كه خداوند به ايشان وعده بهشت و دوزخ داده است : مؤمنان، كافران، نا توانان، كسانى كه
كارشان به دست خداست يا عذابشان مى كند و يا توبه آنان را مى پذيرد، كسانى كه به گناهان خود اعتراف كرده اند و كردار نيك را با كردار بد به هم آميخته اند و اهل اعراف .
الإمامُ الصادقُ عليه السلام : النّاسُ على سِتِّ فِرَقٍ : مُستَضَعَفٌ ، و مُؤلَّفٌ ، و مُرجَى ، و مُعتَرِفٌ بذَنبِهِ ، و ناصِبٌ ، و مُؤمنٌ .
امام صادق عليه السلام : مردم به شش گروه تقسيم مى شوند: مستضعف، و كسى كه جزء مؤلّفة قلوبهم است، و كسى كه كارش در دست خداست، و اعتراف كننده به گناهانش، و ناصبى و [ششم ]مؤمن.
امام صادق عليه السلام : ما قريش هستيم و شيعيان ما [در شمار ]عرب هستند و دشمن ما غير عرب است.
امام صادق عليه السلام : ما عرب هستيم و شيعيان ما موالى هستند و بقيّه مردم «هَمَج» هستند.
عنه عليه السلام : مَن دَخَلَ في الإسلامِ رَغبَةً خَيرٌ مِمَّن دَخَلَ رَهبَةً ، و دَخَلَ المُنافِقونَ رَهبَةً ، و المَوالي دَخَلوا رَغبَةً .
امام صادق عليه السلام : آنكه با ميل و رغبت به اسلام در آيد بهتر از كسى است كه از روى ترس اسلام را بپذيرد. منافقان از ترس مسلمان شدند و موالى با رغبت به اسلام گرويدند.
عنه عليه السلام : مَن وُلِدَ في الإسلامِ فهُو عَرَبيٌّ ، و مَن دَخَلَ فيهِ بَعدَ ما كَبِرَ فهُو مُهاجِرٌ ، و مَن سُبِيَ و اُعتِقَ فهُو مَولى، و مَولَى القَوم مِن أنفُسِهِم .
امام صادق عليه السلام : هر كه مسلمان به دنيا آمده باشد او عرب است و هر كس بعد از آنكه بزرگ شد به اسلام در آمد او مهاجر است و هر كس اسير و سپس آزاد شود، او مولى است و مولاى هر قومى جزء آنان محسوب مى شود.
عنه عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «فَسَوْفَ يَأْتِي اللّه ُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَـافِرِينَ يُجَـاهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَ لاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لاَئِمٍ» . ـ : المَوالي .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «به زودى خداوند مردمى را بياورد كه آنان را دوست دارد و آنان نيز او را دوست مى دارند با مؤمنان ، فروتن [و] بر كافران سرفرازند . در راه خدا جهاد مى كنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى ترسند» ـ فرمود : مقصود موالى است.
عنه عليه السلام ـ ليعقوبَ بنِ قَيسٍ ـ : يا بنَ قيسٍ، «و إنْ تَتَوَلَّوا يَسْتَبْدِلْ قَوْما غَيْرَكُمْ ثُمَّ لا يَكُونوا أمْثالَكُم» . عنى أبناءَ المَوالي المُعتَقِينَ .
امام صادق عليه السلام ـ به يعقوب بن قيس ـ فرمود : اى پسر قيس! «و اگر روى برتابيد [خدا ]جاى شما را به مردمى غير از شما خواهد داد كه مانند شما نخواهند بود» مقصودش فرزندانِ موالىِ آزاد شده است.
عنه عليه السلام : المُؤمنُ عَلَويٌّ لأنّهُ عَلا في المَعرِفَةِ ، و المُؤمنُ هاشِميٌّ لأنّهُ هَشَمَ الضَّلالَةَ ، و المُؤمنُ قُرَشيٌّ لأنّهُ أقَرَّ بالشَّيءِ المَأخوذِ عَنّا ، و المُؤمنُ عَجَميٌّ لأنّهُ استَعجَمَ علَيهِ أبوابُ الشَّرِّ ، و المُؤمنُ عَرَبيٌّ لأنّ نَبيَّهُ صلى الله عليه و آله عَرَبيٌّ و كِتابَهُ المُنزَلُ بلِسانٍ عَرَبيٍّ مُبينٍ ، و المُؤمنُ نَبَطيٌّ لأنّهُ استَنبَطَ العِلمَ ، و المُؤمنُ مُهاجِريٌّ لأنّهُ هَجَرَ السَّيّئاتِ ، و المُؤمنُ أنصاريٌّ لأنّهُ نَصَرَ اللّه َ و رَسولَهُ و أهلَ بَيتِ رَسولِ اللّه ِ ، و المُؤمنُ مُجاهِدٌ لأنّهُ يُجاهِدُ أعداءَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ في دَولَةِ الباطِلِ بالتَّقيَّةِ ، و في دَولَةِ الحَقِّ بالسَّيفِ .
امام صادق عليه السلام : مؤمن، علوى است؛ چون در معرفت و شناخت به مقام عالى و بلندى رسيده است. مؤمن، هاشمى (در هم شكننده) است؛ چون گمراهى را درهم شكسته است. مؤمن ، قرشى است؛ چون به چيزى كه از ما گرفته شده است اقرار دارد. مؤمن، عجم است؛ چون درهاى شرّ و بدى به روى او بسته نشده است. مؤمن، عرب است؛ چون پيامبر او عرب است و كتاب او به زبان عربى روشن نازل شده است. مؤمن ، نبطى است؛ چون علم و دانش را استنباط كرده است. مؤمن ، مهاجر است؛ چون از گناهان و بدى ها هجرت و دورى كرده است. مؤمن ، انصارى است؛ چون خدا و رسول او و اهل بيت پيامبرش را نصرت داده است و مؤمن ، مجاهد است؛ چون با دشمنان خداوند عزّ و جلّ در دولت باطل از طريق تقيّه جهاد مى كند و در دولت حق با شمشير.
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : النّاسُ ثَلاثَةٌ : عَرَبيٌّ ، و مَولىً ، و عِلجٌ . ، فأمّا العَرَبُ فنَحنُ ، و أمّا المَولى فمَن والانا ، و أمّا العِلجُ فمَن تَبَرّأ مِنّا و ناصَبَنا .
امام كاظم عليه السلام : مردم سه گونه اند: عرب، موالى و كافر. عرب، ما هستيم، موالى كسانى هستند كه دوستدار و پيرو مايند و كافر كسى است كه از ما بيزارى جويد و با ما دشمنى ورزد.
معاني الأخبار عن عمرِ بن سعيد بن خُثيم عن أخيهِ معمّر عن الإمامِ الجوادِ عليه السلام : نَحنُ العَرَبُ ، و شِيعَتُنا مِنّا ، و سائرُ النّاسِ هَمَجٌ أو هَبَجٌ
قالَ : قلتُ : ما الهَمَجُ ؟ قالَ : الذُّبابُ ، فقلتُ : و ما الهَبَجُ ؟ قالَ : البَقُّ .
معانى الأخبار : عمر بن سعيد بن خثيم از برادرش از امام جواد عليه السلام نقل مى كند[كه فرمود]: ما عرب هستيم و شيعيان ما از ما هستند و بقيه مردم هَمج يا هبج مى باشند. عرض كردم : هَمَج چيست؟ فرمود : مگس. عرض كردم : هبج چيست؟ فرمود : پشه.