رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ لِرجُلٍ قالَ : اُحِبُّ أن اُحشَرَ يَومَ القِيامَةِ في النُّورِ ـ : لا تَظلِمْ أحَدا تُحشَرْ يَومَ القِيامَةِ في النُّورِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به مردى كه عرض كرد : من دوست دارم در روز قيامت با نور و روشنايى به محشر آيم ـ فرمود : به هيچ كس ظلم نكن تا روز قيامت در نور و روشنايى محشور شوى.
عنه صلى الله عليه و آله : ثُمّ يقولُ ـ يَعني الرَّبَّ تباركَ و تعالى ـ : اِرفَعوا رُؤوسَكُم ، فيَرفَعونَ رُؤوسَهُم فيُعطيهِم نُورَهُم على قَدرِ أعمالِهِم ، فمِنهُم مَن يُعطى نُورَهُ مِثلَ الجَبَلِ العَظيمِ يَسعى بَينَ يَدَيهِ ، و مِنهُم مَن يُعطى نُورَهُ أصغَرَ مِن ذلكَ ، و مِنهُم مَن يُعطى مِثلَ النَّخلَةِ بِيَدِهِ ، و مِنهُم مَن يُعطى أصغَرَ مِن ذلكَ ، حتّى يَكونَ آخِرُهُم رجُلاً يُعطى نُورَهُ على إبهامِ قَدَمَيهِ يُضيءُ مَرّةً و يَطفأ مَرّةً .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آنگاه او ـ يعنى خداوند متعال ـ مى فرمايد : سرهايتان را بالا گيريد. پس، آنان سرهايشان را بالا مى گيرند و خداوند به اندازه اعمالشان به آنها نور مى دهد؛ به يكى نورى مى دهد به اندازه يك كوه بزرگ كه پيشاپيش او مى دود، به يكى نورى كوچكتر از آن داده مى شود، به يكى نورى داده مى شود كه چون درخت خرمايى به دست مى گيرد و به ديگرى نورى كوچكتر از آن داده مى شود. تا آنكه به آخرين نفر آنها نورى به اندازه شصت پاهايش داده مى شود كه گاه مى درخشد و گاه خاموش مى شود.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لَمّا دَخَلَ على عِصابَةٍ مِن ضُعَفاءِ المُهاجِرينَ ، و إنَّ بَعضَهُم لَيَستَتِرُ ببِعضٍ مِن العُري ، و قارئٌ يَقرأُ علَيهِم ـ : أبشِروا يا مَعشَرَ صَعالِيكِ المُهاجِرينَ بالنُّورِ التّامِّ يَومَ القِيامَةِ ، تَدخُلونَ الجَنَّةَ قَبلَ أغنياءِ النّاسِ بنِصفِ يَومٍ ، و ذاك خَمسُمِائةِ سَنَةٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ آنگاه كه بر گروهى از مهاجران تهيدست وارد شد و آنها را ديد كه از برهنگى ، هر يك خود را در پناه ديگرى قرار مى دهد و قارى اى براى آنان قرآن مى خواند ـ فرمود : مژده باد شما را اى مهاجران تهيدست به نور كامل در روز قيامت؛ شما يك نصف روز، كه برابر با پانصد سال است، زودتر از مردمان توانگر به بهشت مى رويد.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ في الدُّعاءِ ـ : اللّهُمّ و ما أجرَيتَ على ألسِنَتِنا مِن نُورِ البَيانِ ، و إيضاحِ البُرهانِ ، فاجعَلْهُ نُورا لَنا في قُبورِنا و مَبعَثِنا ، و مَحيانا و مَماتِنا ، و عِزّا لَنا لا ذُلاًّ علَينا ، و أمنا لَنا مِن مَحذورِ الدُّنيا و الآخِرَةِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : خداوندا! آن نورِ بيان و روشنگرىِ برهان را كه بر زبان هاى ما روان ساختى، در گورهاى ما و هنگام رستاخيزمان و در زندگى و مرگمان، براى ما روشنايى قرار ده و موجب عزّت ما نه ذلّتمان و مايه ايمنى ما از عذاب دنيا و آخرت بگردان.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «يَسْعى نُورُهُم بَينَ أيْديهِم و أيْمانِهِم» ـ : إنَّما المُؤمِنونَ يَومَ القِيامَةِ نُورُهُم يَسعى بَينَ أيديهِم و بأيمانِهِم حتّى يَنزِلوا مَنازِلَهُم مِن الجِنانِ .
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «نورشان پيشاپيش آنها و به جانب راستشان دوان است» ـ فرمود : در روز قيامت، نور مؤمنان از پيش رو و از جانب راست آنها حركت مى كند تا آنكه در منزل هاى بهشتى خود جاى مى گيرند .