پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ گاه مالى بر اثر صدقه دادن كم نشده است. پس عطا كنيد و نترسيد.
عنه صلى الله عليه و آله : ما طَلَعَت شَمسٌ قَطُّ إلاّ بُعِثَ بجَنبَتَيها مَلَكانِ ، إنّهُما يُسمِعانِ أهلَ الأرضِ إلاّ الثّقلَينِ : يا أيُّها النّاسُ هَلِمُّوا إلى ربِّكُم، فإنَّ ما قَلَّ و كَفى خَيرٌ مِمّا كثُرَ و ألهى ، و لا غَرَبَت شَمسٌ قَطُّ إلاّ و بُعِثَ بجَنبَتَيها مَلَكانِ يُنادِيانِ : اللّهُمّ عَجِّلْ لِمُنفِقٍ خَلَفا ، و عَجِّلْ لِمُمسِكٍ تَلَفا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگز خورشيد طلوع نكرد مگر اينكه در دو طرف آن دو فرشته گماشته شدند كه با ندايى كه ساكنان زمين، به جز جن و انس آن را مى شنوند، آواز مى دهند : اى مردم! به سوى پروردگار خود بياييد؛ زيرا كه آنچه كم باشد و كفايت كننده بهتر است از آنچه بسيار باشد و غافل كننده. و هرگز خورشيد غروب نكرد مگر اينكه در دو پهلوى آن دو فرشته آواز دهند : بار خدايا! انفاقگر را زود عوض ده و ممسك را زود بى چيز گردان.
امام على عليه السلام : هر كه به عوض يقين داشته باشد، داد و دهش كند.
امام على عليه السلام : بسى پيش فرستاده شده اى كه عوضش باز آيد.
عنه عليه السلام : إذا قَدَّمتَ مالَكَ لآخِرَتِكَ و استَخلَفتَ اللّه َ سبحانَهُ على مَن خَلَّفتَهُ مِن بَعدِكَ ، سَعِدتَ بما قَدَّمتَ ، و أحسَنَ اللّه ُ لكَ الخِلافَةَ على مَن خَلَّفتَ .
امام على عليه السلام : هرگاه مال خود را براى آخرتت پيش فرستى و خداى سبحان را جانشين خويش بر بازماندگانت قرار دهى، خود به سبب آنچه پيش فرستاده اى خوشبخت گردى و خداوند هم درباره بازماندگانت، تو را نيكو جانشينى كند.
امام صادق عليه السلام : انفاق كن و به عوض يقين داشته باش.
امام صادق عليه السلام : صدقه دادن، بدهى را ادا مى كند و بركت مى آورد.
عنه عليه السلام : [ يُنادي مَلَكانِ في كُلِّ لَيلَةِ جُمُعَةٍ ] : اللّهُمّ أعطِ كُلَّ مُنفِقٍ خَلَفا و كُلَّ مُمسِكٍ تَلَفا .
امام صادق عليه السلام : [در هر شب جمعه دو فرشته ندا مى دهند] : بار خدايا! به هر انفاقگرى عوض ده و هر ممسكى را بى چيز گردان.
عنه عليه السلام : ما أحسَنَ عَبدٌ الصَّدَقَةَ إلاّ أحسَنَ اللّه ُ الخِلافَةَ على وُلدِهِ مِن بَعدِهِ .
امام صادق عليه السلام : هيچ بنده اى كار صدقه دادن را به خوبى انجام نداد، مگر اينكه خداوند بعد از او جانشين خوبى براى وى بر فرزندانش شد.
مکارم الأخلاق : رجلٌ من أصحابِ الإمامِ الصّادقِ عليه السلام : قلتُ لأبي عبدِ اللّه عليه السلام : ··· قولُهُ تعالى : «و ما أنفَقْتُم من شيء فهو يخلفه ···» فَأراني اُنفِقُ و لا أرى خَلَفا! قالَ : أ فَتَرَى اللّه َ أخلَفَ وَعدَهُ ؟! قلتُ : لا ، قالَ : فمِمَّ ؟ قُلتُ : لا أدري ، قالَ : لَو أنّ أحَدَكُمُ اكتَسَبَ المالَ مِن حِلِّهِ و أنفَقَهُ في حَقِّهِ لَم يُنفِقْ دِرهَما إلاّ أخلَفَ اللّه ُ علَيهِ .
مكارم الأخلاق : مردى از اصحاب امام صادق عليه السلام گفت به امام صادق عليه السلام عرض كردم [به استناد] آيه «و آنچه انفاق كنيد عوضش را او مى دهد···» انفاق مى كنم اما عوضى نمى بينم. حضرت فرمود : آيا خيال مى كنى خداوند خُلف وعده مى كند؟ عرض كردم : نه. فرمود : پس علّت چيست؟ عرض كرد : نمى دانم. حضرت فرمود : اگر فردى از شما مال حلال به دست آورد و به حقّ انفاق كند، درهمى انفاق نكند مگر اينكه خداوند عوض آن را بدهد.