الكافي : قالَ اللّه ُ تباركَ و تعالى لعيسَى بن
مَريمَ عليه السلام : يا عيسى ، لِيَكُن لِسانُكَ في السِّرِّ و العَلانِيَةِ لِسانا واحِدا ، و كذلكَ قَلبُكَ ، إنّي اُحَذِّرُكَ نَفسَكَ ، و كفى بِي خَبيرا ، لا يَصلُحُ لِسانانِ في فَمٍ واحِدٍ ، و لا سَيفانِ في غِمدٍ واحِدٍ ، و لا قَلبانِ في صَدرٍ واحِدٍ ، و كذلكَ الأذهانُ .
الكافى : خداوند تبارك و تعالى به عيسى بن مريم عليه السلام فرمود : اى عيسى! زبانت در آشكار و نهان يكى باشد و همچنين دلت. من تو را از نفْست برحذر مى دارم و بدان كه من از هر چيزى بخوبى آگاهم. دو زبان در يك دهان نشايد و دو شمشير در يك نيام نگنجد و دو دل در يك سينه جاى نگيرد و ذهن ها نيز چنين اند.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ثَلاثَةٌ لا يَنظُرُ اللّه ُ إلَيهِم يَومَ القِيامَةِ و لا يُزَكِّيهِم و لَهُم عَذابٌ ألِيمٌ : ··· و رجُلٌ استَقبَلَكَ بِوُدِّ صَدرِهِ فيُواري (و قَلبُهُ) مُمتَلئٌ غِشّا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند كه خداوند در روز قيامت به آنها نمى نگرد و پاكشان نمى شمارد و عذابى دردناك در انتظارشان مى باشد :··· و مردى كه پيش روى تو اظهار دوستى مى كند و پشت سرت دلش آكنده از غلّ و غشّ است.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن مَدَحَ أخاهُ المُؤمِنَ في وَجهِهِ و اغتابَهُ مِن وَرائهِ فَقدِ انقَطَعَ ما بَينَهُما مِن العِصمَةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه برادر مؤمن خود را پيش رويش بستايد و پشت سرش از او بدگويى كند، پيوند حرمت ميان آنها بريده شود.
عنه صلى الله عليه و آله : تَجِدونَ شَرَّ النّاسِ ذا الوَجهَينِ؛ الّذي يأتي هؤلاءِ بوَجهٍ ، و هؤلاءِ بوَجهٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدترين مردم را افراد دو رو مى يابيد؛ كسى كه پيش اين عدّه با چهره اى مى آيد و پيش آن عدّه با چهره اى ديگر.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : بِئسَ العَبدُ عَبدٌ يكونُ ذا وَجهَينِ و ذا لِسانَينِ ، يُطري أخاهُ شاهِدا و يأكُلُهُ غائبا ، إن اُعطِيَ حَسَدَهُ ، و إنِ ابتُلِى
خَذَلَهُ .
امام باقر عليه السلام : چه بد بنده اى است، بنده اى كه دو رو و دو زبان باشد، در حضور برادرش او را بستايد و در غيابش از وى بد گويد. اگر نعمتى به او عطا شود، بر وى حسادت ورزد و اگر گرفتار آيد او را تنها گذارد.
امام باقر عليه السلام : چه بد بنده اى است بنده بد گوى عيب جوى، پيش روى انسان به گونه اى است و پشت سر به گونه اى ديگر.
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ـ في وصيَّتِهِ لهِشامٍ ـ : يا هِشامُ ، بِئسَ العَبدُ عَبدٌ يكونُ ذا وَجهَينِ و ذا لِسانَينِ ، يُطري أخاهُ إذا شاهَدَهُ ، و يأكُلُهُ إذا غابَ عَنهُ ، إن اُعطِيَ حَسَدَهُ ، و إنِ ابتُلِيَ خَذَلَهُ .
امام كاظم عليه السلام ـ در سفارش خود به هشام ـ فرمود : اى هشام! چه بد بنده اى است آن بنده اى كه دو رو و دو زبان باشد، در حضور برادرش او را بستايد و در غيابش از وى بد گويد، اگر نعمتى به او داده شود بر وى حسد ورزد و اگر گرفتار آيد تنهايش گذارد.