ويژگى منافق
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : منافق كسى است كه هرگاه وعده دهد خلف وعده كند، هرگاه كارى كند آن را فاش سازد (در بوق دَمَد)، هرگاه سخن بگويد دروغ گويد، هرگاه امانتى به او سپارند خيانت ورزد، هرگاه روزى داده شود سبكسرى كند و هرگاه روزى داده نشود (تنگ دست گردد) به غلّ و غش روى آورد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : منافق، چشمانش در اختيار اوست، هر گونه بخواهد گريه مى كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گريه مؤمن از دل اوست و گريه منافق از سَرَش.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بيشتر منافقان امّت من، قاريان آن هستند.
امام على عليه السلام : منافق نسبت به خودش مسامحه روا مى دارد و از مردم خرده گيرى مى كند.
امام على عليه السلام : منافق گفتارش زيبا و كردارش بيمارىِ درونى است.
امام على عليه السلام : منافق زبانش خوشحال مى كند و دلش زيان مى رساند.
امام على عليه السلام : منافق بى حيايى كودن و چاپلوسى بدبخت است.
امام على عليه السلام : منافق، نيرنگ باز و زيان رسان و بدگمان است .
امام على عليه السلام : منافق هرگاه نگاه مى كند براى سرگرمى است، هرگاه سكوت مى كند همراه غفلت است، وقتى سخن مى گويد بيهوده گويى مى كند، هرگاه بى نياز شود طغيان مى كند، وقتى گرفتارى به او رسد داد و فرياد راه مى اندازد، زود ناراحت مى شود و دير خشنود مى گردد، از اندكِ خدا ناخشنود مى شود و بسيارش هم او را خشنود نمى سازد، شرّ بسيار در سر مى پروراند و مقدارى از آنها را به كار مى بندد و افسوس مى خورد كه چرا فلان كار بد را انجام نداده است.
امام زين العابدين عليه السلام : منافق نهى مى كند و خود نهى نمى پذيرد، به آنچه دستور مى دهد خودش عمل نمى كند، چون به نماز ايستد به چپ و راست مى نگرد، چون ركوع كند خود را به زمين اندازد، چون سجده كند [مانند پرندگان] منقار به زمين زند و چون بنشيند نيم خيز نشيند .
، چون شب شود با اينكه روزه نداشته است همه اش به فكر خوردن غذاست و در روز با آنكه شب زنده دارى نكرده است، همّ و غمش خفتن است. اگر سخنى (حديثى) به تو گويد، دروغ گويد و اگر به تو و عده اى دهد، خلف وعده كند و اگر به او اعتماد كنى و امانتى سپارى به تو خيانت كند و اگر با او مخالفت كنى، پشت سرت بدگويى كند.
امام صادق عليه السلام : منافق به آنچه مايه سعادت مؤمنان است رغبتى ندارد، و سعادتمند از اندرز به تقوا پند مى گيرد هر چند مخاطب آن اندرز كس ديگرى باشد.