حق نصيحت كننده و نصيحت خواه

امام على عليه السلام : كسى كه تو را نصيحت (راهنمايى) مى كند: دلسوز توست، به تو خوبى مى كند، به عواقب كار تو مى انديشد، و كاستى هايت را جبران مى نمايد. بنا بر اين، اطاعت از او موجب هدايت توست و مخالفت با او مايه تباهى و زيانت.

امام على عليه السلام ـ در نامه اى به مردم بصره ـ نوشت : من ارزش آن كس از شما را كه در راه فرمانبردارى گام بردارد و حق آن كس را كه خيرخواه است مى شناسم.

امام زين العابدين عليه السلام : حقّ كسى كه از تو نصيحت (مشورت) مى خواهد اين است كه او را نصيحت كنى و اين كار را با مهربانى و ملايمت انجام دهى. و حقّ كسى كه نصيحت مى كند (مشورت مى دهد) اين است كه در برابرش فروتن و ملايم باشى و به سخنش گوش بسپارى. اگر سخنى به صواب گفت خداوند عزّ و جلّ را سپاس گويى و اگر نادرست گفت، با او مهربان باشى و [به داشتن سوء نيّت ]متّهمش نگردانى با اين كه مى دانى خطا مى كند بدان مؤاخذه اش نكنى، مگر اينكه در خور اتهام و بدگمانى باشد، در اين صورت به هيچ وجه به سخنان او اعتنا مكن.