مناجات
امام على عليه السلام : در مناجات [با خدا] سبب نجات [نهفته ]است.
امام على عليه السلام : هركه با خداى خود خلوت گزيند به دژى استوارتر و عيشى خوش تر دست يافته است و بدان كه آنچه نزد خداوند است به دست نيايد، مگر با نَفْسى كوشا [در عبادت] و ديده اى بينا.
امام على عليه السلام : خداى را ـ كه نعمت هايش عزيز و ارجمند باد ـ همواره در هر برهه اى و در هر دوره فترتى (فاصله ميان برانگيخته شدن دو پيامبر) بندگانى است كه در انديشه هايشان با آنان در راز و نياز و در كنه خردهايشان با ايشان دمساز است . از اين رو آنان به نور بيدارى در چشم ها و گوش ها و دل ها، چراغ هدايت را برافروختند .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : بار خدايا! ما را در كشتى هاى نجات خود بنشان و از لذّت مناجاتت بهره مند گردان و بر آبگيرهاى محبّتت وارد گردان و شيرينى دوستى و قرب خود را به ما بچشان.
امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : به واسطه تو، به لذّت مناجات با تو رسيدند و از لطف تو، به عاليترين مقاصدشان دست يافتند.
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعايش در روز عرفه ـ گفت : و خلوت راز و نياز با خودت در شب و روز را در نظر من آراسته گردان.
امام صادق عليه السلام : خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى فرمود : به من شاد باش و از يادِ من لذّت ببر و از نعمت مناجات با من برخوردار شو.