الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لَقد رأيتُني يَومَ بَدرٍ و نحنُ نَلوذُ بالنَّبيِّ صلى الله عليه و آله و هُو أقرَبُنا إلَى العَدُوِّ ، و كانَ مِن أشَدِّ النّاسِ يَومَئذٍ بأسا .
امام على عليه السلام : در جنگ بدر ما به پيامبر صلى الله عليه و آله پناه مى برديم و آن حضرت از همه ما به دشمن نزديكتر بود و در آن روز از همه ما شجاعت بيشترى نشان داد.
عنه عليه السلام : كُنّا إذا احمَرَّ البأسُ و لَقِيَ القَومُ القَومَ اتّقَينا برسولِ اللّه ِ، فما يَكونُ أحَدٌ أقرَبَ إلَى العَدُوِّ مِنهُ .
امام على عليه السلام : وقتى جنگ شدّت مى گرفت و دو سپاه به جان هم مى افتادند، ما خود را در پناه رسول خدا قرار مى داديم و هيچ كس به دشمن نزديكتر از آن حضرت نبود.
عنه عليه السلام : كُنّا إذا حَمِيَ البأسُ و لَقِيَ القَومُ اتَّقَينا برسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، فما يكونُ مِنّا أحَد أقرَبَ إلَى العَدُوِّ مِنهُ .
امام على عليه السلام : وقتى آتش جنگ شعله ور مى شد و دو سپاه درگير مى شدند، ما خود را در نزديكى رسول خدا قرار مى داديم؛ زيرا هيچ يك از ما به دشمن نزديكتر از پيامبر نبود.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لَمّا نَزَلَت : «لا تُكَلَّفُ إلاّ نَفْسَكَ» . كانَ أشجَعَ النّاسِ مَن لاذَ برسولِ اللّه ِ علَيهِ و آلهِ السَّلامُ .
امام صادق عليه السلام : چون آيه «تنها مسئول وظيفه خود هستى» نازل شد، شجاعترين مردم كسى به حساب مى آمد كه در پناه رسول خدا ـ عليه و آله السلام ـ با [دشمن ]مى جنگيد.
كنز العمّال عن البَراء بن عازِبٍ : كنّا إذا احمَرَّ البأسُ نَتَّقي برسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، و إنّ الشُّجاعَ لَلّذي يُحاذي بهِ .
كنز العمّال ـ به نقل از بَراء بن عازب ـ : هرگاه جنگ بالا مى گرفت، ما خود را در پناه رسول خدا قرار مى داديم و شجاع كسى بود كه جرأت مى كرد با او همرديف شود .
صحيح مسلم عن أنسٍ : كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أحسَنَ النّاسِ ، و كانَ أجوَدَ النّاسِ ، و كانَ أشجَعَ النّاسِ ، و لَقد فَزِعَ أهلُ المَدينَةِ ذاتَ لَيلَةٍ ، فانطَلقَ ناسٌ قِبَلَ الصَّوتِ ، فتَلَقّاهُم رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله راجِعا ـ و قَد سَبَقَهُم إلَى الصَّوتِ ـ و هُو على فَرَسٍ لأبي طَلحَةَ عُرْيٍ ، في عُنُقِهِ السَّيفُ و هو يقولُ : لم تُراعُوا ، لَم تُراعُوا .
صحيح مسلم ـ به نقل از انس ـ : رسول خدا صلى الله عليه و آله زيباترين و بخشنده ترين و شجاعترين مردم بود. شبى مردم مدينه صدايى شنيدند و دچار وحشت شدند. عده اى از مردم به طرف صدا حركت كردند. پيامبر كه جلوتر از آنها به طرف صدا رفته بود وقتى سوار بر اسب برهنه ابو طلحه و شمشير به دوش برمى گشت، آن عده را ديد و فرمود : نترسيد، نترسيد.