كنز العمّال : قالَ رَجُلٌ يا رَسولَ اللّه ِ، ما لي لا اُحِبُّ المَوتَ؟ قالَ : هَل لكَ مالٌ ؟ فقَدِّمْ مالَكَ بينَ يدَيكَ ؛ فإنّ المَرءَ مَع مالهِ ، إن قَدّمَهُ أحَبَّ أن يَلحَقَهُ ، و إن خَلّفَهُ أحَبَّ أن يَتخَلّفَ مَعهُ .
كنز العمّال : مردى به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله عرض كرد : چرا مرگ را دوست ندارم ؟ حضرت فرمود : آيا مال و ثروتى دارى؟ پس، ثروتت را پيشاپيش خود بفرست؛ زيرا كه آدمى وابسته به دارايى خويش است. اگر آن را پيش فرستد، دوست دارد كه به آن برسد و اگر از خود بر جاى گذارد دوست دارد كه با آن بماند.
الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ لَمّا قالَ لَهُ رجُلٌ : ما بالُنا نكرَهُ الموتَ و لا نُحبُّهُ؟ ـ : لِأنّكُم أخرَبتُم آخِرَتَكُم ، و عَمّرتُم دُنياكُم ، و أنتُم تَكرَهونَ النُّقلَةَ مِن العُمرانِ إلَى الخَرابِ .
امام حسن عليه السلام ـ در جواب مردى كه به او عرض كرد : چرا مرگ را ناخوش داريم و آن را دوست نداريم؟ ـ فرمود : زيرا شما آخرت خود را ويران و دنيايتان را آباد كرده ايد و دوست نداريد از آبادانى به ويرانه منتقل شويد.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : أتى النَّبيَّ صلى الله عليه و آله رَجُلٌ فقالَ : ماليَ لا اُحِبُّ المَوتَ؟ فقالَ لهُ : أ لكَ مالٌ؟ قالَ : نَعَم . قالَ : فقَدَّمتَهُ ؟ قالَ: لا، قالَ : فمِن ثَمّ لا تُحِبُّ المَوتَ .
امام باقر عليه السلام : مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله رسيد و پرسيد : علّت ناخوش داشتن مرگ چيست؟ حضرت فرمود : آيا ثروتى دارى؟ عرض كرد : آرى. فرمود : آيا آن را [براى آخرتت] پيش فرستاده اى؟ عرض كرد : خير. فرمود : از اين جاست كه مرگ را دوست ندارى.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : جاءَ رجُلٌ إلى أبي ذرٍّ فقالَ : يا أبا ذرٍّ، ما لَنا نَكرَهُ المَوتَ ؟ فقالَ : لأنّكُم عَمَّرتُمُ الدُّنيا و أخرَبتُمُ الآخِرَةَ ، فَتَكرَهونَ أن تُنقَلوا مِن عُمرانٍ إلى خَرابٍ .
امام صادق عليه السلام : مردى نزد ابوذر آمد و گفت : اى ابوذر! از چه روست كه ما مرگ را ناخوش مى داريم؟ پاسخ داد : چون شما دنيا را آباد كرده ايد و آخرت را ويران و از اين رو، خوش نداريد كه از آبادى به ويرانه منتقل شويد.