الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لمّا سُئلَ عنِ الاستِعدادِ للمَوتِ ـ : أداءُ الفَرائضِ ، و اجتِنابُ المَحارِمِ ، و الاشتِمالُ علَى المَكارِمِ ، ثُمّ لا يُبالي أ وَقَعَ علَى المَوتِ أم وَقَعَ المَوتُ علَيهِ . و اللّه ِ، ما يُبالي ابنُ أبي طالبٍ أ وَقَعَ علَى المَوتِ أم وَقَعَ المَوتُ علَيهِ .
امام على عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه آماده شدن براى مرگ به چيست؟ ـ فرمود : به جاى آوردن واجبات و دورى كردن از حرام ها و داشتن خوى هاى نيك. با رعايت اين امور، ديگر آدمى را چه باك كه او به سراغ مرگ رود يا مرگ به سراغش آيد. سوگند به خدا، كه پسر ابى طالب را باكى نيست كه خود به سراغ مرگ رود يا مرگ به سراغ او آيد.
امام على عليه السلام : آماده شدن براى مرگ، در حقيقت، دورى كردن از حرام و گشودن دست احسان و نيكى است.
بحار الأنوار : قيل لزين العابدينَ عليه السلام ما خَيرُ ما يَموتُ عليه العَبدُ؟ : قال : أن يكونَ قد فَرَغَ مِن أبنِيَتِهِ و دُورِهِ و قُصورِهِ . قيلَ : و كيفَ ذلكَ ؟ قالَ : أن يكونَ مِن ذُنوبهِ تائبا ، و علَى الخَيراتِ مُقيما ، يَرِدُ علَى اللّه ِ حَبيبا كريما .
بحار الأنوار : از امام زين العابدين عليه السلام سؤال شد كه بهترين مرگ چيست؟ حضرت فرمود : اينكه [آدمى] از ساختمان ها و خانه ها و كاخ هايش فارغ شده باشد. عرض شد : يعنى چه؟ فرمود : از گناهانش توبه كرده باشد و به كارهاى نيك بپردازد و [با چنين حالى] بر خداوند حبيب و كريم وارد شود.