رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مُستَريحٌ و مُستَراحٌ مِنهُ ، العَبدُ المؤمنُ يَستَريحُ مِن نَصَبِ الدُّنيا و أذاها إلى رحمَةِ اللّه ِ تعالى ، و العَبدُ الفاجِرُ يَستَريحُ مِنهُ العِبادُ و البِلادُ و الشَّجَرُ و الدَّوابُّ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : [آدميزاده با مرگش] يا آسوده مى شود يا از دستش آسوده مى شوند: بنده مؤمن از رنج و مشقّت دنيا در جوار رحمت خداى متعال مى آسايد و بنده بدكار [با مرگش ]بندگان و شهرها و درختان و جنبندگان از دستش آسوده مى شوند.
عنه صلى الله عليه و آله : النّاسُ اثنانِ : واحِدٌ أراحَ ، و آخَرُ استَراحَ ؛ فأمّا الّذي استَراحَ فالمؤمنُ إذا ماتَ استَراحَ من الدُّنيا و بَلائها ، و أمّا الّذي أراحَ فالكافِرُ إذا ماتَ أراحَ الشَّجَرَ و الدَّوابَّ و كثيرا مِن النّاسِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردم دو دسته اند : يكى آسوده مى گرداند و ديگرى آسوده مى شود : آنكه آسوده مى شود، مؤمن است كه هر گاه بميرد از دنيا و رنج و بلاى آن راحت مى شود و آنكه آسوده مى گرداند، كافر است كه هرگاه بميرد درختان و جنبندگان و بسيارى از مردم را [از شرّ خود ]آسوده مى سازد.
عنه صلى الله عليه و آله ـ عند ما قيلَ لَهُ : ماتَ فلانٌ فاستَراحَ ـ : إنّما استَراحَ مَن غُفِرَ لَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ آنگاه كه به ايشان عرض شد : فلانى مُرد و راحت شد ـ فرمود: كسى راحت مى شود كه آمرزيده شده باشد.
امام على عليه السلام : مرگ نيكان، مايه راحت جان آنهاست و مرگ بدكاران، مايه آسودن جهان.