نهى از راه رفتن با ناز و تبختر

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه روى زمين با تبختر و افاده راه مى رود، زمين و هر موجودى كه زير و روى آن است او را لعنت مى كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه خود بزرگ بين باشد يا با تكبّر راه رود، خداوند تبارك و تعالى را در حالى ديدار كند كه بر او خشمگين است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه امّت من با ناز و تكبّر راه روند و ايرانيان و روميان خدمتگزار آنها شوند، به جان يكديگر بيفتند.

امام على عليه السلام ـ در توصيف طاووس ـ فرمود : مانند شخص متكبّر پر افاده راه مى رود و به دم و بال هاى خويش با دقّت مى نگرد و از زيبايى پر و بال خود، قهقهه سر مى دهد.

المحاسن ـ به نقل از بشير نبال ـ : با امام باقر عليه السلام داخل مسجد بوديم كه مرد سياهى با حالت تبختر از كنار امام گذشت، حضرت فرمود: آدم گردنكشى است. عرض كردم: او گداست. فرمود: او گردن كش است.

امام صادق عليه السلام : ابو دجانه انصارى در جنگ اُحد دستارى بست و پَر شال را ميان دو شانه خود انداخت و آن گاه شروع به خراميدن كرد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اين نوع راه رفتن را خداوند عزّ و جلّ دشمن مى دارد، مگر به هنگام جنگ در راه خدا.