بيمارى

امام على عليه السلام : بيمارى، زندان تن است.

امام على عليه السلام : بيمارى يكى از دو زندان است.

امام على عليه السلام : بدن ها را از نا خوشى ها، رهايى نيست.

امام على عليه السلام : مصيبتى بزرگتر از ادامه يافتن بيمارى جسم نيست.

امام على عليه السلام : بدانيد كه يكى از بلاها تنگدستى است و سخت تر از تنگدستى بيمارى تن است و سخت تر از بيمارى تن، بيمارى دل است.

امام على عليه السلام : بيچاره آدميزاد، اجلش [بر او ]پوشيده است و بيمارى هايش پنهان و كردارش ثبت شده. پشه اى، او را دردمند مى كند. جرعه اى گلوگير، مى كُشدش و قطره عرقى او را بد بو مى سازد.

امام على عليه السلام : بيمارى ها از تندرستى زاييده مى شوند.

امام على عليه السلام ـ وقتى به ايشان عرض شد: چگونه اى اى امير مؤمنان؟ ـ فرمود : چگونه است حال كسى كه با هستى خود، نيست مى شود و با تندرستى خود بيمار مى شود و در پناهگاه امنش، مرگ به سراغش مى رود.

امام على عليه السلام : امّا اهل طاعت را با جاى دادن در جوار خود پاداش داد و در سراى خود جاودانشان ساخت؛ سرايى كه فرود آيندگانش كوچ نكنند و حالشان دگرگون نشود و ترس و وحشت ها به سراغشان نمى آيد و بيمارى ها به آنان نمى رسد.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى آن حضرت هنگام بيمارى ـ گفت : بار خدايا! تو را سپاس بر تندرستى ام كه پيوسته در آن به سر مى برم. و تو را سپاس بر بيمارى اى كه در بدنم پديد آورده اى؛ زيرا نمى دانم، اى خداى من! كدام يك از اين دو حالت [تندرستى يا بيمارى ]به سپاسگزارى تو شايسته تر و كدام يك از اين دو زمان براى ستايش تو سزاوارتر است. آيا زمان تندرستى··· يا زمان بيمارى كه مرا به وسيله آن [از گناهان ]پاك كردى؟

الخصال : اشعرى از صالح به سند خود مرفوعا نقل مى كند كه گفت: چهار چيز است كه اندك آنها نيز بسيار است: آتش، اندكش نيز بسيار است. خواب، اندكش هم بسيار است. بيمارى، اندكش هم بسيار است و دشمنى، اندكش هم بسيار است.