پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردمى كه زمام امور خود را به دست زنى بسپارند، هرگز روى رستگارى را نمى بينند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردمى كه زمام دارشان زنى باشد، هرگز رستگار نمى شوند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردمى كه كار خود را به دست زنى بسپارند، هرگز روى رستگارى را نمى بينند.
عنه صلى الله عليه و آله : إذا كانَ اُمَراؤكُم خِيارَكُم ، و أغنِياؤكُم سُمَحاءَكُم ، و اُمورُكُم شُورى بَينَكُم ، فَظَهرُ الأرضِ خَيرٌ لَكُم مِن بَطنِها . و إذا كانَ اُمَراؤكُم شِرارَكُم ، و أغنِياؤكُم بُخَلاءَكُم ، و اُمورُكُم إلى نِسائكُم ، فبَطنُ الأرضِ خَيرٌ لَكُم مِن ظَهرِها .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه زمام داران شما نيكان افراد شما باشند و ثروتمندانتان بخشنده و كارهايتان با مشورت انجام گيرد، روى زمين براى شما بهتر از زير زمين است. و هرگاه زمام داران شما اشرارتان باشند و ثروتمندانتان مردمانى بخيل و كارهايتان به دست زنانتان باشد، زيرِ زمين [رفتن و مُردن ]براى شما بهتر از روى زمين است.
سنن الترمذي عن أبي بَكرَةَ : عَصَمَني اللّه ُ
بشيءٍ سَمِعتُهُ مِن رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله، لَمّا هَلكَ كِسرى قالَ : مَنِ استَخلَفوا ؟ قالوا : ابنَتَهُ ، فقالَ النّبيُّ صلى الله عليه و آله: لن يُفلِحَ قَومٌ ولَّوا أمرَهُمُ امرأةً
قالَ : فلَمّا قَدِمَت عائشةُ تَعني البصرةَ ذَكَرتُ قولَ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله، فعَصَمَني اللّه ُ بهِ .
سنن الترمذى ـ به نقل از ابو بكره ـ :
خداوند مرا به واسطه سخنى كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم حفظ كرد. زمانى كه كسرا مُرد، رسول خدا پرسيد: چه كسى را جانشين او كرده اند؟ عرض كردند: دختر او را. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: مردمى كه زنى را زمامدار خود كنند، هرگز رستگار نمى شوند
ابو بكره مى گويد: زمانى كه عايشه به بصره رفت، من به ياد اين سخن رسول خدا صلى الله عليه و آله افتادم و خداوند با اين سخن مرا حفظ كرد.
شرح نهج البلاغة عن أبي بكرة : لَمّا قَدِمَ طَلحَةُ و الزُّبَيرُ البصرةَ تَقَلّدتُ سَيفي و أنا اُريدُ نَصرَهُما ، فدَخَلتُ على عائشةَ و إذا هِي تأمُرُ و تَنهى ، و إذا الأمرُ أمرُها ! فذَكَرتُ حَديثا كُنتُ سَمِعتُهُ عن رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله: لَن يُفلِحَ قَومٌ تُدَبِّرُ أمرَهُمُ امرأةٌ ، فانصَرَفتُ و اعتَزَلتُهُم .
أقول : قال ابن أبي الحديد : و قد روي هذا الخبر على صورة اُخرى : إنّ قَوما يَخرُجونَ بَعدي في فِئةٍ ، رأسُها امرأةٌ ، لا يُفلِحونَ أبدا.
شرح نهج البلاغة ـ به نقل از ابو بكره ـ : زمانى كه طلحه و زبير وارد بصره شدند، من به قصد يارى دادن آنها شمشيرم را برداشتم و پيش عايشه رفتم و ديدم كه امر و نهى مى كند و فرمان، فرمان اوست. در اين هنگام به ياد حديثى افتادم كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيده بودم كه: مردمى كه كار آنها را زنى اداره كند، هرگز رستگار نمى شوند. لذا برگشتم و از آنها كناره گيرى كردم
ابن ابى الحديد مى گويد: اين خبر به اين صورت نيز روايت شده است: بعد از من گروهى خروج مى كنند كه در رأس آنها زنى قرار دارد. اين گروه هرگز رستگار نمى شوند.
امام على عليه السلام : هر مردى كه زنى او را اداره كند، از رحمت خدا به دور است.
عنه عليه السلام : و لا تُمَلِّكِ المرأةَ مِن أمرِها ما جاوَزَ نَفسَها ؛ فإنَّ المرأةَ رَيحانَةٌ و لَيسَت بقَهرَمانَةٍ ، و لا تَعْدُ بكَرامَتِها نَفسَها ، و لا تُطمِعْها في أن تَشفَعَ لِغَيرِها .
امام على عليه السلام : به زن كارى را كه از حدّ و توان او فراتر است، مسپار؛ زيرا زن گُل است نه پيشكار و در گراميداشت او پا از حدّ فراتر مگذار و كارى مكن كه به ميانجى كردن از كسى طمع كند.