پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : پر ارج ترين مردم، كسى است كه آنچه را بيهوده است فرو گذارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از نشانه هاى نيكويى اسلام آدمى، فرو گذاشتن بيهوده هاست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آسايش جان، در رها كردن بيهوده هاست.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : فرو گذاشتن بيهودگى ها، زيور پارسايى است.
عنه صلى الله عليه و آله ـ في الدُّعاءِ ـ : اللّهُمّ ارحَمْني
بِتَركِ المَعاصي أبَدا ما أبقَيتَني ، و ارحَمْني مِن أن أتَكَلّفَ ما لا يَعنيني .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعا ـ گفت : بار خدايا! به من رحم فرما، كه تا زنده هستم گناهان را فرو گذارم و به من رحم فرما، تا در راه آنچه بيهوده است به زحمت نيفتم.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : با فرو رفتن در كارهاى بيهوده، زبانه آتش را به صورتهاى خود شعله ور نكنيد.
إدريسُ عليه السلام ـ مِن دُعائهِ ـ : اللّهُمّ سَلِّ قَلبي عَن كُلِّ شَيءٍ لا أتَزَوّدُهُ إلَيكَ ، و لا أنتَفِعُ بهِ يَومَ ألقاكَ ، مِن حَلالٍ أو حَرامٍ .
ادريس عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : بار خدايا! دلم را از هر چيزى، حلال يا حرام، كه از آن در راه سفر به سوى تو توشه برندارم و در روزى كه با تو ديدار كنم از آن بهره اى نبرم، دور گردان.
امام على عليه السلام : هر سخنى كه در آن ياد خدا نباشد، بيهوده است.
امام على عليه السلام : با فرو گذاشتن آنچه سودمند است، خود را در معرض آنچه بيهوده است قرار مده.
عنه عليه السلام ـ مِن كِتابٍ لَهُ إلى عبدِ اللّه ِ بنِ العبّاسِ ـ : أمّا بَعدُ، فاطلُبْ ما يَعنيكَ و اترُكْ ما لا يَعنيكَ ؛ فإنّ في تَركِ ما لا يَعنيكَ دَركَ ما يَعنيكَ .
امام على عليه السلام ـ در نامه اى به عبد اللّه بن عباس ـ نوشت : اما بعد، چيزى را بجوى كه سودمند است و آنچه را كه بيهوده است فرو گذار؛ زيرا فرو گذاشتن چيزهاى بيهوده، باعت رسيدن به كارهاى سودمند است.
امام على عليه السلام : هر كس به امور بيهوده بپردازد، امور سودمند را از دست بدهد.
امام على عليه السلام : هر كس از آنچه بيهوده است دورى كند، به سوى آنچه سودمند است رهسپار شود.
عنه عليه السلام : لا تَقولَنَّ ما يُوافِقُ هَواكَ و إن قُلتَهُ لَهوا أو خِلْتَهُ لَغوا ؛ فَرُبَّ لَهوٍ يُوحِشُ مِنكَ حُرّا ، و لَغوٍ يَجلِبُ علَيكَ شَرّا .
امام على عليه السلام : هرگز موافق هوس خود سخنى مگوى، هرچند از روى بازى (شوخى) بگويى يا آن را بيهوده (بدون قصد) پندارى؛ زيرا بسا شوخى اى كه آزاده اى را از تو بِرَمانَد و بسا سخن بيهوده اى كه بدى را به سوى تو كشاند.
امام على عليه السلام : بسا گفتار و كردار بيهوده اى كه شرّى را در پى آورد.
امام على عليه السلام : پرداختن نفْس به آنچه كه بعد از مرگ همراهى اش نمى كند، از بيشترين سستى در عمل است.
امام على عليه السلام : گفتار و كردار بيهوده را رها كنيد، تا سبك سران از شما دورى كنند.
امام على عليه السلام : كسى كه به زوايد بپردازد، هدف مطلوب خود را از دست بدهد.
امام على عليه السلام : هر كس به آنچه برايش ضرورى نيست بپردازد، اين كار منفعتش را از دستش بگيرد.
امام على عليه السلام : هر كس به آنچه مهم نيست بپردازد، كار مهمتر را از دست بدهد.
امام على عليه السلام : هر كس خود را به آنچه ضرورت ندارد سرگرم سازد، آنچه را برايش ضرورت دارد ضايع گرداند.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : قُمْ بالحَقِّ ، و لا تَعَرَّضْ لِما نابَكَ ، و اعتَزِلْ عَمّا لا يَعنيكَ .
امام باقر عليه السلام : به حق عمل كن و به گرفتارى هايى كه در اين راه به تو مى رسد، اعتنايى مكن و از آنچه بيهوده است، كناره گيرى كن.
مجمع البيان : قال الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «و الّذينَ هُمْ عَنِ اللَّغوِ مُعْرِضونَ» ـ : هُو أن يَتَقَوّلَ الرّجُلُ علَيكَ بالباطِلِ ، أو يأتِيَكَ بما لَيسَ فيكَ ، فتُعرِضَ عَنهُ للّه ِ
و في روايةٍ اُخرى : إنّهُ الغِناءُ و المَلاهي .
مجمع البيان : امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و كسانى كه از بيهوده اعراض مى كنند» ـ فرمود : يعنى آن كه كسى درباره تو نادرستى ببافد، يا چيزى كه در تو نيست به تو نسبت دهد و تو به خاطر خدا، از او اعراض كنى. در روايتى ديگر آمده است: مقصود، خنياگرى و كارهاى لهو و غفلت آور است.
امام صادق عليه السلام : از پرداختن به آنچه بيهوده است بپرهيز، كه خوار و زبون مى شوى.
عنه عليه السلام : لا يَغُرَّكَ النّاسُ مِن نَفسِكَ ؛ فإنّ الأمرَ يَصِلُ إلَيكَ مِن دُونِهِم ، و لا تَقطَعِ النَّهارَ بكَذا و كَذا ؛ فإنّ مَعكَ مَن يَحفَظُ علَيكَ .
امام صادق عليه السلام : مردم تو را از خودت غافل نگردانند؛ زيرا نتيجه آن به خودت مى رسد نه به آنها. و روز خود را با چنين و چنان كردن سپرى مكن؛ زيرا همراه تو كسانى هستند كه آنچه را از تو سر مى زند ثبت مى كنند.
تفسيرِ القُمّيِّ ـ في قولهِ تعالى: «في جَنَّةٍ عالِيَةٍ * لا تَسْمَعُ فِيها لاغِيَةً» .
ـ : الهَزلُ و الكِذبُ .
تفسير القمى ـ در ذيل آيه «در بهشتى برين كه در آن سخن لاغيه نشنوند» ـ : [مقصود از لاغيه و لغو ]شوخى و دروغ است.