رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنَّ أولياءَ اللّه ِ سَكَتوا فكانَ سُكوتُهُم ذِكرا ، و نَظَرُوا فكانَ نَظَرُهُم عِبرَةً ، و نَطَقُوا فكانَ نُطقُهُم حِكمَةً .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا اولياى خدا، خاموش مى شوند و خاموشى شان، ياد [خداست] و مى نگرند و نگاهشان، عبرت [گرفتن] است و سخن مى گويند و سخنشان، حكمت است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ للّه ِِ عِبادا كَسَرَت قُلوبَهُم خَشيَتُهُ فَأسكَتَتهُم عنِ المَنطِقِ ، و إنّهُم لَفُصَحاءُ عُقَلاءُ ، يَستَبِقُونَ إلَى اللّه ِ بالأعمالِ الزَّكيَّةِ، لا يَستَكثِرُونَ لَهُ الكثيرَ ، و لا يَرضَونَ لَهُم مِن أنفُسِهم بالقَليلِ .
امام على عليه السلام : خدا را بندگانى است كه ترس و خشيتِ از او دلهايشان را شكسته و زبانشان را از گفتار فرو بسته است، در حالى كه مردمانى سخنور و خردمندند. با كارهاى پاك به سوى خداوند پيشى مى گيرند، عملِ بسيار را در پيشگاه خدا، زياد نمى شمارند و به عملِ اندكِ خود، رضايت نمى دهند.