امام على عليه السلام : سخنِ حق گفتن، بهتر از درماندگى در سخن و خاموش ماندن است.
بحار الأنوار : سُئِلَ عليُّ بنُ الحُسَين عليه السلام عنِ الكلامِ و السُّكوتِ أيُّهُما أفضَلُ ؟ فقالَ عليه السلام : لكُلِّ واحِدٍ مِنهُما آفاتٌ ، فإذا سَلِما مِن الآفاتِ فالكلامُ أفضَلُ مِن السُّكوتِ
قيلَ : كيفَ ذلكَ يا ابنَ رسولِ اللّه ِ ؟ قالَ : لأنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ ما بَعَثَ الأنبياءَ و الأوصياءَ بالسُّكوتِ ، إنّما بَعَثَهُم بالكلامِ ، و لا استُحِقَّتِ الجَنّةُ بالسُّكوتِ، و لا استُوجِبَت وَلايَةُ اللّه ِ بالسُّكوتِ ، و لا تُوُقِّيَتِ النّارُ بالسُّكوتِ ، إنّما ذلكَ كُلُّهُ بالكلامِ .
بحار الأنوار: از امام زين العابدين عليه السلام سؤال شد كه سخن گفتن برتر است يا خاموشى گزيدن ؟ حضرت فرمود : هر يك از اين دو را آفاتى است. اگر هر دو از آفات به دور باشند، آن گاه سخن گفتن برتر از خاموشى گزيدن است
عرض شد: چگونه، يا بن رسول اللّه ؟ فرمود: زيرا خداوند عزّ و جلّ، انبيا و اوصيا را با سكوت نفرستاده، بلكه آنان را با سخن و گفتار فرستاده است و نه بهشت با سكوت سزاوار كسى شده و نه ولايت و دوستى خدا با سكوت بر كسى واجب آمده و نه كسى با سكوت از آتش دور شده. بلكه همه اينها، از طريق سخن حاصل مى شود.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ لِرجُلٍ و قَد كَلَّمَهُ بكلامٍ كَثيرٍ ـ : أيُّها الرجُلُ ، تَحتَقِرُ الكلامَ و تَستَصغِرُهُ ؟ ! اِعلَمْ أنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ لم يَبعَثْ رُسُلَهُ حيثُ بَعَثَها و مَعها ذَهَبٌ و لا فِضَّةٌ ، و لكنْ بَعَثَها بالكلامِ ، و إنّما عَرَّفَ اللّه ُ جلَ و عزَّ نفسَهُ إلى خَلقِهِ بالكلامِ و الدَّلالاتِ علَيهِ و الأعلامِ .
امام باقر عليه السلام ـ خطاب به مردى كه در حضور ايشان زياد سخن گفت ـ فرمود : اى مرد! سخن را دست كم و كوچك مى شمارى! بدان كه خداوند عزّ و جلّ، وقتى پيامبران خود را فرستاد، آنان را با زر و سيم نفرستاد، بلكه با سخن فرستاد. خداوند عزّ و جلّ، از طريق سخن و ديگر دلايل و نشانه ها، خود را به آفريدگانش شناساند.
امام صادق عليه السلام : سخن، آرام بخش جان است و خاموشى، آرام بخش خرد.