جبران خوبى با خوبى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس كه احسانى به او شود و بتواند جبران كند، بايد آن را تلافى نمايد و اگر نتواند، بايد از آن قدردانى كند؛ زيرا كسى كه از احسانى قدردانى كند، در واقع از آن سپاسگزارى كرده است و هر كس احسان را ناديده بگيرد، ناسپاسى كرده است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه كسى به شما نيكى كرد، جبرانش كنيد و اگر چيزى نداشتيد كه آن را جبران نماييد، برايش به درگاه خدا دعا كنيد، چندان كه فكر كنيد پاداش احسان او را داده ايد.

امام على عليه السلام ـ در بيان حقوق ـ فرمود : آن گاه خداوند سبحان از جمله حقوق خويش، براى مردم حقوقى نسبت به يكديگر واجب فرمود. و آنها را به گونه اى قرار داد كه يكديگر را جبران مى كنند و هر يك موجب ديگرى مى شود و هر حقى جز در مقابل حقى ديگر، واجب نمى شود.

امام على عليه السلام : جبران كردن [نيكى با نيكى]، موجب آزاد شدن [از حق احسان ]است.

امام على عليه السلام : براى عوض دادن به كسى كه به تو نيكى كرده است دستت را دراز كن و اگر توانايى [جبران ]نداشتى، دست كم از او تشكر كن.

امام على عليه السلام : كسى كه در عوضِ نيكى تو، تشكّر و قدردانى كند، بيش از آنچه از تو گرفته به تو داده است.

امام على عليه السلام : هر گاه به تو درودى گفته شد، با درودى بهتر از آن پاسخ گوى و هر گاه احسانى به تو شد، به احسانى بهتر از آن جبرانش كن. با وجود اين، فضيلت از آنِ آغازگر [نيكى ]است.

امام على عليه السلام : هر كس همان احسانى را كند كه به او شده است، آن را پاداش داده و هر كس به بيشتر از آن تلافى كند، شكور (بسيار سپاسگزار) است.

امام كاظم عليه السلام : نيكى و احسان قلاده اى است كه جز جبران كردن يا تشكر آن را باز نمى كند.

امام كاظم عليه السلام ـ درباره آيه «آيا سزاى نيكى جز نيكى است؟» ـ فرمود : اين آيه درباره مؤمن و كافر و نيك و بد جارى است. به هر كس خوبى شود، بايد آن را پاداش دهد. پاداش دادن، اين نيست كه همان احسانى را كنى كه او كرده است، مگر اين كه برترى خود را نشان دهى؛ زيرا اگر همان را كنى كه او كرده است، به سبب اين كه آغازگر احسان مى باشد، برترى از آنِ اوست.