رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ في الدُّعاءِ ـ : امنُنْ علَينا بالنَّشاطِ ، و أعِذْنا مِن الفَشَلِ و الكَسَلِ و العَجزِ و العِلَلِ و الضَّررِ و الضَّجَرِ و المَلَلِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعا ـ عرضه داشت : نعمت سرزندگى و كوشايى را به ما ارزانى دار و از سستى و تنبلى و ناتوانى و بهانه آورى و زيان و دل مردگى و ملال محفوظمان بدار.
عنه صلى الله عليه و آله ـ أيضا ـ : اللّهُمّ إنّي أعوذُ بكَ مِن الهَمِّ و الحُزنِ و العَجزِ و الكَسَلِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ نيز در دعا ـ گفت : بار خدايا! من از غم و اندوه و ناتوانى و تنبلى به تو پناه مى برم.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ أيضا ـ : حَبِّب إلَيَّ ما تُحِبُّ مِن القَولِ و العَمَلِ حتّى أدخُلَ فيهِ بِلَذّةٍ و أخرُجَ مِنهُ بِنَشاطٍ ، و أدعُوَكَ فيهِ بنَظَرِكَ مِنّي إلَيهِ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : آن گفتار و كردارى را كه تو دوست دارى محبوب من گردان، تا با لذّت در آن وارد شوم و با نشاط و سرزندگى از آن به در آيم و در آن تو را بخوانم و نگاه لطف تو در آن، متوجّه من باشد.
عنه عليه السلام ـ في دعاءِ مَكارمِ الأخلاقِ ـ : و لا تَبتَليَنِّي بالكَسَلِ عن عِبادَتِكَ ، و لا العَمى عن سبيلِكَ ، و لا بالتعرُّضِ لخِلافِ مَحَبَّتِكَ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى مكارم الاخلاق ـ گفت : مرا به تنبلى در عبادتت يا كورى [و گمراهى] از راهت يا پرداختن به آنچه برخلاف محبّت و دوستى توست، گرفتار مكن.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام ـ في الدِّعاءِ للحُجّةِ ابنِ الحَسَنِ صلواتُ اللّه ِ علَيهِ ـ : و لا تَبتَلِنا في أمرِهِ بالسَّأَمةِ و الكَسَلِ و الفَترَةِ و الفَشَلِ ، و اجعَلْنا مِمَّن تَنتَصِرُ بهِ لِدِينِكَ .
امام رضا عليه السلام ـ در دعا براى حجة بن الحسن صلوات اللّه عليه ـ گفت : در كار او ما را به دلتنگى و تنبلى و سستى و ضعف مبتلا مفرما و ما را از كسانى قرار ده كه به وسيله آنان دينت را يارى مى رسانى.