موارد جايز بودن دروغ

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ، دروغ گفتن به منظور ايجاد صلح و آشتى را دوست دارد و راستگويى به قصد فساد انگيزى را دشمن مى دارد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه براى اصلاح ميان مردم [به دروغ] سخن خوبى بگويد، يا به خوبى خبر كشى كند، دروغگو به شمار نمى آيد.

امام صادق عليه السلام : خداوند دو چيز را دوست و دو چيز را دشمن دارد: با تبختر راه رفتن ميان دو صف [از لشكر اسلام و كفر] را دوست دارد و دروغ گفتن، براى آشتى دادن را هم دوست دارد. و با تبختر راه رفتن در كوچه و بازار را دشمن دارد و دروغ گفتن براى هدفى غير از آشتى دادن را نيز دشمن مى دارد.

امام صادق عليه السلام : دروغ نكوهيده است، مگر در دو جا: دور كردن شرّ ستمگران و آشتى دادن ميان مسلمانان.

امام صادق عليه السلام : سخن بر سه گونه است: راست و دروغ و آشتى دادن ميان مردم.

امام صادق عليه السلام : اصلاح دهنده [ميان مردم مسلمان]، دروغگو به شمار نمى آيد.

امام صادق عليه السلام : هر دروغى روزى از گوينده اش بازخواست شود، مگر دروغى كه در سه جا گفته شود: مردى كه در جنگ نيرنگ زند كه بر او گناهى نيست، يا مردى كه ميان دو نفر اصلاح و سازش دهد؛ با اين يكى برخوردى مى كند و با آن يكى برخورد ديگرى و هدفش از اين كار آشتى دادن ميان آن دوست، يا مردى كه به زن (خانواده) خود و عده اى دهد و قصد انجام آن را نداشته باشد .