قمار
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند شراب و قمار و كوبه .
را بر من حرام كرد.
امام على عليه السلام : هر چيزى كه از ياد خدا غافل گرداند، آن چيز در شمار مَيْسِر است.
امام باقر عليه السلام : هنگامى كه خداوند آيه «انّما الخمر و الميسر» را بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل كرد از ايشان درباره ميسر پرسيدند، حضرت فرمود: هر چيزى، حتى تاسهاى تخته نَرد و گردو، كه با آن برد و باخت شود. عرض شد: «انصاب» چيست؟ فرمود: آنچه براى خدايانشان ذبح مى كردند. عرض شد: «ازلام» چيست؟ فرمود: تيرهايى كه به وسيله آنها، قرعه مى انداختند.
امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از شطرنج بازى ـ فرمود : مؤمن به بازى كردن، نمى رسد.
امام باقر عليه السلام : او (امام زين العابدين عليه السلام ) از خوردن گردويى كه كودكان با بُرد و باخت به دست آورند، نهى مى كرد و مى فرمود: آن حرام است.
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال بُكير از شطرنج بازى ـ فرمود : مؤمن، چندان سرگرم است كه به بازى نمى رسد.
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و اموالتان را ميان خود به ناروا مخوريد» ـ فرمود : قريش بر سر زن و مال خود با يكديگر قمار مى زدند و خداوند عزّ و جلّ آنها را از اين كار نهى فرمود.
امام رضا عليه السلام : مَيْسِر، همان قمار است.
امام رضا عليه السلام : شطرنج و نرد و سه پر (سه در) . و هر چيز ديگرى كه با آنها برد و باخت شود، مَيْسِر است.
امام رضا عليه السلام : هنگامى كه سر حسين بن على عليهما السلام را به شام بردند، يزيد ، كه خدايش لعنت كند، دستور داد آن را در مجلسش گذاشتند و سفره انداختند. آن ملعون با اطرافيان خود شروع به خوردن غذا و نوشيدن شراب كردند و خوردن كه تمام شد، دستور داد سر را ميان تشتى زير تختش گذاشتند و روى تخت ، تخته شطرنج را پهن كرد و يزيد ملعون به شطرنج بازى نشست و مرتب نام حسين و پدر و جدّ او ـ صلوات اللّه عليهم ـ را مى برد و با تمسخر از آنان ياد مى كرد و هر گاه از رقيب خود مى برد، شراب بر مى داشت و سه بار مى نوشيد و آن گاه باقيمانده آن را كنار تشت روى زمين مى ريخت. پس، هر كس كه شيعه ماست، بايد از شراب خوارى و شطرنج بازى دورى كند.