رسيدن به خدا

امام على عليه السلام : پيوستن به خدا، در گسستن از مردم است.

امام على عليه السلام : هر كه در راه رسيدن به خدا شكيبايى ورزد، به او برسد.

امام على عليه السلام : هرگز به آفريننده نپيوندى، مگر آن كه از آفريده ببُرى.

امام على عليه السلام ـ در مناجات شعبانيه ـ گفت : الهى! نعمتِ بريدنِ كامل از همه و رويكردن كامل به خودت را به من ارزانى دار و ديدگان دلهاى ما را به نور نگاهشان به تو، روشن گردان، تا ديدگان دلها، پرده هاى نور را بدَرَند و به معدن عظمت و بزرگى بپيوندند.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات با خدا ـ گفت : پاك و منزّهى تو، چه تنگ است راه ها بر كسى كه تو راهنمايش نباشى! و چه آشكار است [راهِ] حقّ نزد كسى كه تو راه آن را به او نشان دهى! خدايا! ما را در راههاى رسيدن به خودت حركت ده و براى وارد شدن بر خودت، ما را در نزديكترين راهها پيش بر.

امام زين العابدين عليه السلام ـ نيز در دعا ـ گفت : خدايا! مرا از كسانى قرار ده كه در راه راستِ منتهى به تو كوشيدند و عقب ننشستند و راه رسيدن به تو را پيمودند و از آن منحرف نشدند و براى رسيدنْ به تو تكيه كردند، تا آن كه رسيدند.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه: «و با آن بيم ده كسانى را كه از محشور شدن در پيشگاه پروردگارشان مى ترسند» ـ فرمود : [يعنى ]كسانى را كه به رسيدن به پروردگارشان اميد دارند، به وسيله قرآن بيم ده و آنان را به آنچه نزد خداست، ترغيب كن؛ زيرا قرآن براى آنها شفاعت كننده اى است، كه شفاعتش پذيرفته مى شود.

امام عسكرى عليه السلام : رسيدن به خداوند عزّ و جلّ سفرى است كه جز با نشستن بر مركب شب، پيموده نشود.