5 ـ خشوع

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : من در شگفتم كه وقتى قرآن مى خوانم، چگونه مويم سفيد نمى شود.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قرآن را با آواز حزين بخوانيد؛ زيرا كه آن با صوت حزين نازل شده است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قرآن را بخوانيد و گريه كنيد و اگر گريه تان نمى آيد، خود را به گريه بزنيد. از ما نيست كسى كه قرآن را با آواز دلنواز نخواند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ ديده اى نيست كه از خواندن قرآن اشكش سرازير شود، جز اين كه روز قيامت روشن شود.

عيون أخبار الرضا ـ به نقل از رجاء بن ابى ضحاك در بيان سيره امام رضا عليه السلام در سفر به خراسان ـ : شبها در بسترش بسيار قرآن مى خواند و هرگاه به آيه اى كه در آن از بهشت يا آتش ياد شده بود مى رسيد، مى گريست و بهشت را از خدا مسئلت مى كرد و از آتش به او پناه مى برد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قرآن نه به تلاوت كردن است و نه به دانستن روايتِ [قرائت ]آن، بلكه قرآن به هدايت [پذيرى از آن] است و فهميدن آن.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : تو تا زمانى قرآن مى خوانى كه تو را [از گناهان] باز دارد. پس اگر تو را باز نداشت، [گويى ]قرآن نخوانده اى.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : تا زمانى كه قرآن تو را [از گناهان ]باز مى دارد، قرآن بخوان؛ زيرا اگر تو را باز نداشت [در حقيقت ]آن را نخوانده اى.