پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر شما باد قرآن، آن را پيشوا و راهبر خود كنيد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّه سَيأتي علَيكُم مِن بَعدي زَمانٌ ليسَ فيهِ شيءٌ أخفى مِن الحقِّ ، و لا أظهَرَ مِن الباطِلِ ··· فالكتابُ و أهلُهُ في ذلكَ الزَّمانِ في الناسِ و لَيسا فيهِم ، و مَعَهُم و ليسا مَعَهُم ، لأنَّ الضَّلالَةَ لا تُوافِقُ الهُدى و إنِ اجتَمَعا ، فاجتَمَعَ القَومُ علَى الفُرقَةِ ، و افتَرَقُوا علَى الجَماعَةِ ، كَأنَّهُم أئمّةُ الكتابِ و ليسَ الكتابُ إمامَهُم ، فلم يَبقَ عِندَهُم مِنهُ إلاّ اسمُهُ ، و لا يَعرِفُونَ إلاّ خَطَّهُ و زَبْرَهُ .
امام على عليه السلام : به زودى پس از من روزگارى بر شما بيايد كه در آن روزگار چيزى نا پيداتر از حق و آشكارتر از باطل نيست··· پس، قرآن و اهل آن در آن روزگار در ميان مردم هستند ولى نيستند. با آنان هستند ولى نيستند . ؛ زيرا كه گمراهى با هدايت سازش نمى كند، هر چند در كنار هم باشند. پس مردم بر تفرقه و جدايى همداستانند و در حالى جمع اند كه پراكنده و متفرقند، گويى كه آنان پيشوايان قرآنند نه قرآن پيشواى آنان. پس، در ميان آنان از قرآن جز نامش، چيزى باقى نماند و جز خطّ و رسمش، چيز ديگرى را از آن نشناسند.