كشتن مؤمن

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ مِن خُطبتِهِ في حِجّةِ الوَداعِ ـ : إنّ دماءَكُم و أموالَكُم علَيكُم حَرامٌ كَحُرمَةِ يومِكُم هذا في شَهرِكُم هذا في بَلَدِكُم هذا إلى يَومِ تَلقَونَهُ فَيَسألُكُم عن أعمالِكُم .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در خطبه حجّة الوداع ـ فرمود : همانا خونها و اموال شما بر شما حرام است، همچون حرمت اين روزتان در اين ماهتان در اين شهرتان، تا روزى كه او (خدا) را ديدار كنيد و از اعمال و كردارهايتان از شما بپرسد.

عنه صلى الله عليه و آله ـ في قَتيلٍ وُجِدَ لا يُدرى مَن قَتَلَهُ ـ : يُقتَلُ رجُلٌ مِن المُسلمينَ لا يُدرى مَن قَتَلَهُ ؟ ! و الذي نفسي بِيَدِهِ ، لو أنَّ أهلَ السماواتِ و الأرضِ اجتَمَعوا على قَتلِ مؤمنٍ أو رَضُوا بهِ لَأدخَلَهُمُ اللّه ُ في النارِ ، و الذي نفسِي بيَدِهِ ، لا يَجلِدُ أحَدٌ أحَدا ظُلماً إلاّ جُلِدَ غَدا في نارِ جَهنَّمَ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره جنازه مقتولى كه پيدا شد و قاتلش معلوم نبود ـ فرمود: مردى از مسلمانان كشته مى شود و معلوم نيست چه كسى او را كشته است؟ سوگند به آن كه جانم در دست اوست، اگر همه اهل آسمانها و زمين در كشتن مؤمنى همداستان شوند يا به كشتن او رضايت دهند، خداوند همه آنها را به آتش مى برد. سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هيچ كس از روى ستم به كسى تازيانه اى نزند، مگر اين كه فردا در آتش دوزخ تازيانه خورَد.

عنه صلى الله عليه و آله ـ أيضا ـ : يا أيُّها الناسُ ، أ يُقتَلُ قَتيلٌ و أنا بَينَ أظهُرِكُم لا يُعلَمُ مَن قَتَلَهُ ؟! لو أنّ أهلَ السماءِ و الأرضِ اجتَمَعُوا على قَتلِ رجُلٍ مُسلمٍ لَعَذَّبَهُم اللّه ُ بلا عَددٍ و لا حِسابٍ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در همين مورد ـ فرمود : اى مردم! من در ميان شما باشم و جنازه مقتولى پيدا شود و قاتلش معلوم نباشد؟! اگر اهل آسمانها و زمين در كشتن مرد مسلمانى همداستان شوند، هر آينه خداوند همه آنان را، بى شمار و بى حساب، عذاب دهد.

عنه صلى الله عليه و آله : مَن أعانَ على قَتلِ مؤمنٍ بشَطرِ كَلِمَةٍ لَقِيَ اللّه َ يَومَ القِيامَةِ مَكتوبٌ بينَ عَينَيهِ : آيِسٌ مِن رَحمَةِ اللّه ِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس [حتى] با نيم كلمه حرف در كشتن مؤمنى كمك كند، روز قيامت خدا را در حالى ديدار كند كه بر پيشانيش نوشته شده است: نوميد (محروم) از رحمت خدا.

عنه صلى الله عليه و آله : إنّ الرجُلَ لَيُدفَعُ عن بابِ الجَنّةِ أن يَنظُرَ إلَيها ، بمِحجَمةٍ مِن دَمٍ يُريقُهُ مِن مُسلمٍ بغَيرِ حَقٍّ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر آدمى به اندازه شاخ حجامت، خونى را از مسلمانى به ناحقّ بريزيد، از جلو درِ بهشت رانده مى شود تا نگاهش به بهشت نيفتد.

عنه صلى الله عليه و آله : لَزَوالُ الدنيا أهوَنُ عِندَ اللّه ِ مِن قَتلِ رجُلٍ مُسلمٍ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نابود شدن دنيا نزد خدا، سبك تر از كشتن مردى مسلمان است.

عنه صلى الله عليه و آله : قَتلُ المؤمنِ أعظَمُ عندَ اللّه ِ مِن زَوالِ الدنيا .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كشتن مؤمن در نظر خداوند، بزرگتر (پر اهميت تر) از نابودى دنياست.

الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَن قَتَلَ مُؤمنا مُتَعمِّدا أثبَتَ اللّه ُ تعالى علَيهِ جَميعَ الذُّنوبِ ، و بَرِئَ المَقتولُ مِنها ، و ذلكَ قولُ اللّه ِ تعالى : «أُرِيدُ أن تَبُوأَ بِإثْمِي و إثْمِكَ فتَكونَ مِن أصْحابِ النّارِ» . .

امام باقر عليه السلام : هر كس عمداً مؤمنى را بكشد، خداوند متعال همه گناهان را براى او ثبت كند و مقتول از گناهان پاك شود و اين سخن خداوند متعال است [، آن جا كه به نقل از يكى از فرزندان آدم به برادرش مى فرمايد]: «مى خواهم گناه من و گناه خودت را به دوش كشى و از دوزخيان باشى».

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لا يُوَفَّقُ قاتِلُ المؤمنِ مُتَعمِّدا للتَّوبَةِ .

امام صادق عليه السلام : هر كس كه مؤمنى را عمداً بكشد، توفيق توبه پيدا نمى كند.

عنه عليه السلام ـ لمّا سُئلَ : المؤمنُ يَقتُلُ المؤمنَ مُتَعمِّدا هَل لَهُ تَوبَةٌ ؟ ـ : إن كانَ قَتَلَهُ لإِيمانِهِ فلا تَوبةَ لَهُ ، و إن كانَ قَتَلَهُ لِغَضَبٍ أو لِسَبَبِ شيءٍ مِن أمرِ الدنيا فإنَّ توبَتَهُ أن يُقادَ مِنهُ .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش كه : اگر مؤمن عمداً مؤمنى را بكشد آيا توبه دارد؟ ـ فرمود: اگر به خاطر ايمانش او را كشته باشد، توبه ندارد. ولى اگر از روى خشم يا به انگيزه امرى از امور دنيا بكشد، توبه اش اين است كه قصاص شود.