رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن عامَلَ الناسَ فلم يَظلِمْهُم ، و حَدَّثَهُم فلم يَكذِبْهُم ، و وَعَدَهُم فلم يُخلِفْهُم ، فهُو ممَّن كَمُلَت مُرُوءَتُهُ ، و ظَهَرَت عَدالَتُهُ ، و وَجَبَت اُخُوَّتُهُ ، و حَرُمَت غِيبَتُهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه با مردم معامله كند و به آنان ستم نكند و با آنان سخن بگويد و دروغ نگويد و وعده شان دهد و خُلفِ وعده نكند، او از كسانى است كه مروّتش كامل و عدالتش آشكار است و برادرى كردن با او واجب و غيبت كردنش حرام است.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ثلاثٌ مَن كُنَّ فيهِ أوجَبنَ لَهُ أربَعا علَى الناسِ : مَن إذا حَدَّثَهُم لم يَكذِبْهم، و إذا خالَطَهُم لم يَظلِمْهُم ، و إذا وَعَدَهُم لم يُخلِفْهُم ، وَجَبَ أن يَظهَرَ فِي الناسِ عَدالَتُهُ ، و يَظهَرَ فيهِم مُرُوَّتُهُ ، و أن تَحرُمَ علَيهِم غِيبَتُهُ ، و أن تَجِبَ علَيهِم اُخُوَّتُهُ .
امام صادق عليه السلام : سه چيز است كه در هر كس باشد چهار چيز را بر مردم در قبال او واجب گرداند: كسى كه هرگاه به مردم سخنى بگويد، دروغ نگويد و هرگاه با آنان رفت و آمد داشته باشد، به ايشان ستم نكند و هرگاه وعده شان دهد خُلفِ وعده نكند، لازم است كه عدالتش در ميان مردم آشكار شود و مروّتش در ميان آنان هويدا گردد و غيبت از او بر مردم حرام باشد و برادرى كردن با او بر آنان واجب آيد.
عنه عليه السلام : مَن لم تَرَهُ بِعَينِكَ يَرتَكِبُ ذَنبا أو لم يَشهَدْ علَيهِ بذلكَ شاهِدانِ فهُو مِن أهلِ العَدالَةِ و السَّترِ ، و شَهادَتُهُ مَقبولَةٌ ، و إن كانَ في نفسِهِ مُذنِبا ، و مَنِ اغتابَهُ بما فيهِ فهُو خارِجٌ عن وَلايَةِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ، داخِلٌ في وَلايَةِ الشيطانِ .
امام صادق عليه السلام : كسى كه به چشم خود نديده اى گناهى كرده يا دو شاهد گواهى نداده اند كه مرتكب گناهى شده، او عادل و پاكدامن به شمار مى آيد و شهادتش پذيرفته است، هر چند به نظر خودش گنهكار باشد. و هر كس از آنچه در اين شخص وجود دارد غيبت كند، از ولايت خداوند عزّ و جلّ بيرون است و داخل ولايت شيطان مى باشد.