رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : يأتي زَمانٌ على اُمَّتي اُمَراؤهُم يكونُونَ علَى الجَورِ ، و عُلَماؤهُم علَى الطَّمَعِ ، و عُبّادُهُم علَى الرِّياءِ ، و تُجّارُهُم علَى أكلِ الرِّبا ، و نِساؤهُم علَى زِينَةِ الدنيا ، و غِلمانُهُم فِي التَّزويجِ،فعِندَ ذلكَ كَسادُ اُمَّتي ككَسادِ الأسواقِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زمانى بر امّت من مى آيد كه زمام دارانشان ستمگرند و عُلمايشان طمعكار و عابدانشان رياكار و بازرگانانشان ربا خوار و زنانشان در پى زيور دنيا و پسرانشان در تزويج. در چنين روزگارى [بازار] امّت من، مانند كسادى بازارها، كساد و بى رونق است.
عنه صلى الله عليه و آله : يَأتِي علَى الناسِ زَمانٌ لا يُبالي الرجُلُ ما تَلِفَ مِن دينِهِ إذا سَلِمَت لَهُ دُنياهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زمانى بر مردم مى آيد كه اگر دنياىِ مرد به سلامت باشد، از بين رفتن دينش براى او اهميتى ندارد.
عنه صلى الله عليه و آله : يأتي علَى الناسِ زَمانٌ يكونُ الناسُ فيه ذِئابا ، فَمَن لم يكن ذِئبا أكَلَتهُ الذِّئابُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زمانى بر مردم مى آيد كه در آن زمان مردم گرگ هستند. بنا بر اين، اگر كسى گرگ نباشد، گرگها او را مى خورند.
عنه صلى الله عليه و آله : يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ إذا سَمِعتَ باسمِ رَجُلٍ خَيرٌ مِن أن تَلقاهُ ، فإذا لَقِيتَهُ خَيرٌ مِن أن تُجَرِّبَهُ ، و لو جَرَّبتَهُ أظهَرَ لكَ أحوالاً ، دِينُهُم دَراهِمُهُم ، و هِمَّتُهُم بُطونُهُم ، و قِبلَتُهُم نِساؤهُم ، يَركَعونَ للرَّغيفِ و يَسجُدُونَ للدِّرهَمِ ، حَيارى سُكارى لا مُسلِمينَ و لا نَصارى! .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زمانى بر مردم مى آيد كه اگر نام كسى را بشنوى بهتر از اين است كه او را ببينى و اگر او را ببينى بهتر از اين است كه وى را بيازمايى؛ چه اگر او را بيازمايى حالاتى [ناخوشايند] بر تو آشكار كند. دين آنها درهم هايشان است و همّ و غمشان شكمهايشان و قبله شان زنانشان. براى گرده اى نان، خم مى شوند و براى درهم به خاك مى افتند. سرگشته اند و مست. نه مسلمانند و نه ترسا.
عنه صلى الله عليه و آله : يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ الصابِرُ على دِينِهِ مِثلُ القابِضِ علَى الجَمرَةِ بِكَفِّهِ ، (فإن كانَ في ذلكَ الزَّمانِ ذِئبا و إلاّ أكَلَتهُ الذِّئابُ) .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زمانى بر مردم مى آيد كه شكيباىِ بر دين، مانند كسى است كه اخگرى را در كف خويش گرفته باشد؛ در آن زمان اگر انسان گرگ باشد [ مى تواند زندگى كند] و گر نه گرگها او را مى خورند !
عنه صلى الله عليه و آله : و الذي بَعَثَني بالحَقِّ لَيأتي علَى الناسِ زَمانٌ يَستَحِلُّونَ الخَمرَ يُسَمُّونَهُ النَّبيذَ ، علَيهِم لَعنَةُ اللّه ِ و المَلائكةِ و الناسِ أجمَعينَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سوگند به آن كه مرا به حق برانگيخت، قطعا زمانى بر مردم فرا رسد، كه شراب را حلال شمرند و نام نبيذ روى آن مى گذارند. لعنت خدا و همه فرشتگان و مردم بر آنان باد.
عنه صلى الله عليه و آله : يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ يَخلُقُ القرآنُ في قُلوبِ الرِّجالِ كما تَخلُقُ الثِّيابُ علَى الأبدانِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : روزگارى بر مردم بيايد كه قرآن در دلهاى مردم كهنه و فرسوده شود، همچنان كه لباسها بر بدنها كهنه و فرسوده مى شود.
عنه صلى الله عليه و آله : سيَأتي زَمانٌ على اُمَّتي لا يَعرِفُونَ العُلَماءَ إلاّ بثَوبٍ حَسَنٍ ، و لا يَعرِفُونَ القرآنَ إلاّ بصَوتٍ حَسَنٍ ، و لا يَعبُدُونَ اللّه َ إلاّ في شَهرِ رَمَضانَ ، فإذا كانَ كذلِكَ سَلَّطَ اللّه ُ علَيهِم سُلطانا لا عِلمَ لَهُ ، و لا حِلمَ لَهُ ، و لا رَحمَ لَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بزودى زمانى بر امّت من بيايد كه علما را جز به لباس نيكو نشناسند و قرآن را جز به صداى خوش و خدا را جز در ماه رمضان عبادت نكنند. پس، هرگاه چنين زمانى فرا رسد، خداوند فرمانروايى بر آنان مسلّط گرداند كه نه علم دارد و نه بردبارى و نه رحم.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ عَضُوضٌ ، يَعَضُّ المُوسِرُ فيهِ على ما في يَدَيهِ و لم يُؤمَرْ بذلكَ ، قالَ اللّه ُ سبحانَهُ : «و لا تَنْسَوُا الفَضْلَ بَيْنَكُم» . تُنهَدُ فيهِ الأشرارُ ، و تُستَذَلُّ الأخيارُ ، و يُبايَعُ المُضطَرُّونَ ، و قد نَهى رسولُ اللّه ِ عن بَيعِ المُضطَرِّينَ .
امام على عليه السلام : روزگارى دشوار و گزنده بر مردم بيايد كه در آن، توانگر، مال خويش را به دندان گيرد (انفاق نكند) در حالى كه به اين كار فرمان داده نشده، بلكه خداوند سبحان فرموده است : «احسان كردن به يكديگر را فراموش نكنيد». در آن زمان بَدان بلند پايه گردند و نيكان به ضعف و خوارى كشيده شوند. و با مردمان مضطرّ و درمانده معامله شود در حالى كه پيامبر خدا از معامله با درماندگان نهى فرموده است.
عنه عليه السلام : يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ لا يُقَرَّبُ فيهِ إلاّ الماحِلُ ، و لا يُظَرَّفُ فيهِ إلا الفاجِرُ ، و لا يُضَعَّفُ فيهِ إلاّ المُنصِفُ ، يَعُدُّونَ الصَّدقَةَ فيهِ غُرما ، و صِلَةَ الرَّحِمِ مَنّا ، و العِبادَةَ استِطالَةً علَى الناسِ! .
امام على عليه السلام : زمانى بر مردم بيايد، كه در آن زمان جز سخنْ چين، كسى مقرّب و محبوب نباشد و جز نابكار را زيرك نشمرند و جز منصف را ناتوان و زبون ندانند. در آن زمان صدقه (زكات) را خسارت مى شمارند و صله رحم را منّتى كه بر خويشان مى نهند و عبادت را مايه برترى بر مردم.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : يأتي علَى الناسِ زَمانٌ ليسَ فيهِ شيءٌ أعَزَّ مِن أخٍ أنِيسٍ، و كَسبِ دِرهَمِ حلالٍ .
امام صادق عليه السلام : زمانى بر مردم مى آيد، كه در آن زمان چيزى كميابتر از برادرىْ همدم و به دست آوردن درهمى حلال نيست.
امام صادق عليه السلام : زمانى بر مردم مى آيد كه هر كس دست خواهش به سوى مردم دراز كند زنده مى ماند و هر كس خاموش ماند مى ميرد.