امام على عليه السلام : آيا كسى هست كه پيش از آن كه عمرش به سر آيد، از خواب غفلت خويش بيدار شود؟
امام على عليه السلام : آيا كسى هست كه پيش از فرا رسيدن مرگش، از خواب بيدار شود؟
امام على عليه السلام : با وجود غفلت دلها، بيدارى چشمها سودى نمى بخشد.
امام على عليه السلام : مستى غفلت و فريب، ديرتر از مستى شرابها زايل مى شود.
عنه عليه السلام : يا أيُّها الإنسانُ ، ما جَرَّأكَ على ذَنبِكَ ، و ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ ، و ما أ نَّسَكَ بهَلَكَةِ نَفسِكَ ؟ ! أ ما مِن دائكَ بُلُولٌ ، أم ليسَ مِن نَومَتِكَ يَقَظَةٌ ؟ ! .
امام على عليه السلام : هان اى انسان! چه چيز تو را بر گناهت دلير كرد و چه چيز تو را به پروردگارت دلير ساخت و چه چيز تو را با نابودى خودت مأنوس و دمخور كرد؟ مگر درد تو دوايى ندارد؟ يا خواب تو را بيدارى نيست؟
عنه عليه السلام : قد دارستُكُمُ الكِتابَ ، و فاتَحْتُكُمُ الحِجاجَ ، و عَرَّفتُكُم ما أنكَرتُم ، و سَوَّغتُكُم ما مَجَجتُم ، لو كانَ الأعمى يَلحَظُ ، أو النائمُ يَستَيقِظُ ! .
امام على عليه السلام : من قرآن را به شما آموختم و باب دلايل و براهين را به روى شما گشودم و آنچه را نمى شناختيد، به شما شناساندم و آنچه را كه از دهان به بيرون پرت مى كرديد، به مذاق شما گوارا ساختم. اى كاش كه نابينا بينا مى گشت، يا خفته بيدار مى شد!
عنه عليه السلام : مالي أراكُم أشباحا بلا أرواحٍ ، و أرواحا بلا أشباحٍ ، و نُسّاكا بلا صَلاحٍ ، و تُجّارا بلا أرباحٍ ، و أيقاظا نُوَّما ، و شُهودا غُيَّبا ، و ناظِرَةً عَمياءَ ؟ ! .
امام على عليه السلام : چه شده است كه شما را همچون بدنهاى بى جان و جانهاى بى بدن و عابدانِ نا پرهيزگار و بازرگانانِ بى سود و بيدارانِ خفته و حاضرانِ غايب و چشمدارانِ نابينا مى بينم؟