رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن عَيَّرَ أخاهُ بِذَنبٍ قَد تابَ مِنهُ لَم يَمُتْ حَتّى يَعمَلَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس برادر خود را براى گناهى كه از آن توبه كرده است سرزنش كند، نميرد تا خود آن گناه را مرتكب شود.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن أذاعَ فاحِشَةً كانَ كمُبتَدِئها ، و مَن عَيَّرَ مُؤمِنا بِشَيءٍ لَم يَمُتْ حَتّى يَركَبَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس زشت كارى و گناهى را فاش كند، مانند كسى است كه آن را انجام داده است و هر كه مؤمنى را به چيزى سرزنش كند، نميرد تا خود مرتكب آن شود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از گرفتارى برادرت اظهار شادى مكن، كه خداوند به او رحم مى كند و تو را گرفتار مى سازد.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لِأعرابِيٍّ سَألَهُ أن يُوصِيَهُ ـ : عَلَيكَ بِتَقوَى اللّه ِ فإنِ امرُؤٌ عَيَّرَكَ بِشَيءٍ يَعلَمُهُ فيكَ فَلا تُعَيِّرْهُ بِشَيءٍ تَعلَمُهُ فيهِ ؛ يَكُنْ وَبالُهُ عَلَيهِ و أجرُهُ لَكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به درخواست عربى بيابان گرد كه از آن حضرت خواهش كرد او را اندرزى دهد ـ فرمود : از خدا بترس و اگر كسى عيبى در تو دانست و به واسطه آن سرزنشت كرد، تو به واسطه عيبى كه از او مى دانى سرزنشش مكن تا در نتيجه، گناه اين كار به گردن او باشد و پاداشش از آنِ تو.
الخضرُ عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لِموسى عليه السلام ـ : يَا بنَ عِمرانَ ، لا تُعَيِّرَنَّ أحَدا بِخَطيئَةٍ ، وَ ابكِ عَلى خَطيئَتِكَ .
خضر عليه السلام ـ در سفارش خود به موسى عليه السلام ـ فرمود : اى پسر عمران! هيچ كس را به واسطه گناهىْ سرزنش مكن و بر گناه خويش گريه كن.
سنن أبي داوود عن أبي جري جابِر بن سليم : رَأيتُ رَجُلاً يَصدُرُ النّاسُ عَن رَأيِهِ ، لا يَقولُ شَيئا إلاّ صَدَروا عَنهُ ، قُلتُ : مَن هذا ؟ قالوا : (هذا) رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله . . . قُلتُ : اِعهَدْ إلَيَّ ، قالَ : لا تَسُبَّنَّ أحَدا ، قالَ : فَما سَبَبتُ بَعدَهُ حُرّا و لا عَبدا و لا بَعيرا و لا شاةً . قالَ : و لا تَحقِرَنَّ شَيئا مِنَ المَعروفِ ··· و إنِ امرُؤٌ شَتَمَكَ و عَيَّرَكَ بِما يَعلَمُ فيكَ فَلا تُعَيِّرْهُ بِما تَعلَمُ فيهِ ؛ فإنَّما وَبالُ ذلكَ عَلَيهِ .
سنن أبى داوود ـ به نقل از ابو جرى جابر بن سليم ـ : مردى را ديدم كه مردم از سرچشمه انديشه اش سيراب مى شوند و هر سخنى كه از دهانش خارج مى شود، مردم آن را مى قاپند. پرسيدم : اين مرد كيست؟ گفتند : او پيامبر خدا صلى الله عليه و آله است . . . گفتم : مرا سفارشى مى فرماييد. فرمود : به هيچ كس ناسزا مگو. از آن پس، نه آزاده اى را دشنام دادم نه برده اى را، نه شترى را و نه گوسفندى را. فرمود : هيچ كار خوبى را كوچك مشمار و دست كم مگير··· اگر كسى به تو ناسزا گفت و به عيبى كه از تو مى داند سرزنشت كرد، تو به واسطه عيبى كه از او سراغ دارى سرزنشش مكن. در اين صورت گناهش به گردن او خواهد بود.
صحيح مسلم عن المعرور بن سُوَيدٍ : مَرَرنا بِأبي ذَرٍّ بِالرَّبَذَةِ و عَلَيهِ بُردٌ و عَلى غُلامِهِ مِثلُهُ ، فقُلنا : يا أبا ذَرٍّ ، لَو جَمَعتَ بَينَهُما كانَت حُلّةً ! .
فقالَ : إنَّهُ كانَ بَيني و بَينَ رَجُلٍ مِن إخواني كَلامٌ ، و كانَت اُمُّه أعجَمِيَّةً ، فعَيَّرتُهُ بِاُمِّهِ ، فشَكاني إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ، فلَقِيتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله فقالَ : يا أبا ذَرٍّ ، إنَّكَ امرُؤٌ فيكَ جاهِلِيَّةٌ ! قُلتُ : يا رَسولَ اللّه ِ ، مَن سَبَّ الرِّجالَ سَبُّوا أباهُ و اُمَّهُ ! قالَ : يا أبا ذَرٍّ ، إنَّكَ امرُؤٌ فيكَ جاهِلِيَّةٌ ، هُم إخوانُكُم ، جَعَلَهُمُ
اللّه ُ تَحتَ أيديكُم ، فَأطعِموهُم مِمّا تَأكُلونَ ، و ألبِسوهُم مِمّا تَلبَسون ، و لا تُكَلِّفوهُم ما يَغلِبُهُم ، فإن كَلَّفتُموهُم فَأعينُوهُم .
صحيح مسلم ـ به نقل از معرور بن سُوَيد ـ : در ربذه بر ابوذر گذشتيم، ديديم يك بُرد خودش پوشيده و بُرد ديگرى، مانند آن، به تن غلام اوست. گفتيم : اى ابوذر! اگر هر دو بُرد را خودت پوشيده بودى حُلّه . بود؟
ابوذر گفت : ميان من و مردى از برادرانم حرفى شد. مادر او غير عرب بود و من [عجمى بودنِ] مادرش را به رخ او كشيدم. آن مرد نزد پيامبر صلى الله عليه و آله از من شكايت كرد. وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله را ملاقات كردم به من فرمود : اى ابوذر! در تو خصلتى جاهلى وجود دارد! عرض كردم : اى پيامبر خدا!
هر كه به مردم ناسزا گويد مردم به پدر و مادر او ناسزا گويند! پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : اى ابوذر! در تو خصلتى جاهلى وجود دارد؛ آنها برادران تو هستند و خداوند ايشان را زير دست شما قرار داده است. بنا بر اين، آنچه خود مى خوريد به آنها نيز بخورانيد و آنچه خود مى پوشيد به آنها هم بپوشانيد و بيش از توانشان آنها را تكليف مكنيد و اگر تكليف كرديد، كمكشان كنيد.
امام على عليه السلام : هر كس به چيزى سرزنش كند، خودش به آن گرفتار شود.
امام صادق عليه السلام : هر كس مؤمنى را به گناهى سرزنش كند، نميرد تا خودش آن گناه را مرتكب شود.
امام صادق عليه السلام : هر كس مؤمنى را سرزنش كند، خداوند او را در دنيا و آخرت سرزنش كند.
عنه عليه السلام : لا تُبدي الشَّماتَةَ لِأخيكَ فيَرحَمَهُ اللّه ُ و يُصَيِّرَها بِكَ . مَن شَمَتَ بِمُصيبَةٍ نَزَلَت بِأخيهِ لَم يَخرُجْ مِنَ الدّنيا حَتّى يُفتَتَنَ .
امام صادق عليه السلام : از گرفتارى برادرت اظهار شادى مكن كه خداوند به او رحم مى كند و آن گرفتارى را به تو مى رساند. هر كس از گرفتارى و مصيبتى كه به برادرش رسيده است شاد شود، از دنيا نرود تا خود گرفتار آن شود.
عنه عليه السلام : إنَّ اللّه َ تَبارَكَ و تَعالى ابتَلى أيّوبَ عليه السلام بِلا ذَنبٍ ، فصَبَرَ حَتّى عُيِّرَ ، و إنَّ الأنبياء لا يَصبِرونَ عَلَى التَّعييرِ .
امام صادق عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى، ايّوب عليه السلام را بى هيچ گناهى مبتلا ساخت و او صبر كرد، تا زمانى كه سرزنش شد؛ و البته پيامبران سرزنش را تحمّل نمى كنند.