الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اِعلَمْ أنَّ لِكُلِّ ظاهِرٍ باطِنا عَلى مِثالِهِ ، فَما طابَ ظاهِرُهُ طابَ باطِنُهُ ، و ما خَبُثَ ظاهِرُهُ خَبُثَ باطِنُهُ ، و قَد قالَ الرَّسولُ الصّادِقُ صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ يُحِبُّ العَبدَ و يُبغِضُ عَمَلَهُ ، و يُحِبُّ العَمَلَ و يُبغِضُ بَدَنَهُ .
امام على عليه السلام : بدان كه هر آشكارى،نهانى همانند آن دارد؛ بنا بر اين، آنچه آشكارش پاك است، نهانش نيز پاك است و آنچه آشكارش پليد است، نهانش نيز پليد است. پيامبرِ راستگو صلى الله عليه و آله ، فرموده است : خداوند، گاه بنده اى را دوست دارد و عملش را دشمن مى دارد و گاه عملش را دوست دارد و شخصِ او را دشمن مى دارد.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ اللّه َ خَلَقَ السَّعادَةَ و الشَّقاءَ قَبلَ أن يَخلُقَ خَلقَهُ ، فمَن خَلَقَهُ اللّه ُ سَعيدا لَم يُبغِضْهُ أبَدا ، و إن عَمِلَ شَرّا أبغَضَ عَمَلَهُ و لَم يُبغِضْهُ ، و إن كانَ شَقِيّا لَم يُحِبَّهُ أبَدا ، و إن عَمِلَ صالِحا أحَبَّ عَمَلَهُ و أبغَضَهُ لِما يَصيرُ إلَيهِ .
امام صادق عليه السلام : خداوند، پيش از آن كه آفريدگان خود را بيافريند، خوشبختى و بدبختى را آفريد. پس، هر كه را خداوند خوشبخت بيافريند، هرگز دشمنش ندارد و اگر كار بدى انجام دهد، كارش را دشمن مى دارد، اما خود او را دشمن نمى دارد و هر كه را بدبخت بيافريند، هرگز دوستش نمى دارد و چنانچه كار نيكى انجام دهد كارش را دوست مى دارد و خود او را به سبب سرانجامى كه به سوى آن مى رود، دشمن مى دارد.