رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ثَلاثٌ مَن لَم تَكُنْ فيهِ لَم يَقُمْ لَهُ عَمَلٌ: وَرَعٌ يَحجُزُهُ عَن مَعاصي اللّه ِ
عَزَّ و جلَّ، و خُلقٌ يُداري بِهِ النّاسَ ، و حِلمٌ يَرُدُّ بِهِ جَهلَ الجاهِلِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز است كه در هر كس نباشد هيچ يك از اعمالش حاصلى ندارد : ورعى كه او را از نافرمانى خداوند عزّ و جلّ باز دارد، خُلق و خويى كه به وسيله آن با مردم مدارا كند و بردبارى اى كه با آن جسارت نادان را دفع كند.
عنه صلى الله عليه و آله : ثَلاثٌ مَن لَم يَكُنَّ فيهِ لَم يَقُمْ لَهُ عَمَلٌ : وَرَعٌ يحَجُزُهُ عَن مَعاصي اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ، و عِلمٌ يَرُدُّ بِهِ جَهلَ السَّفيهِ ، و عَقلٌ يُداري بِهِ النّاسَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز است كه در هر كس نباشد هيچ عملى از او به كارش نمى آيد : ورعى كه او را از نافرمانى خداوند عزّ و جلّ مانع شود و دانشى كه با آن رفتار جاهلانه نابخرد را دفع كند و خردى كه بدان با مردم مدارا نمايد.
عنه صلى الله عليه و آله : ثَلاثٌ مَن لَم يَكُنَّ فيهِ أو واحِدَةٌ مِنهُنَّ فَلا تَعتَدَّنَّ بِشَيءٍ مِن عَمَلِهِ : تَقوىً يَحجُزُهُ عَن مَعاصي اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ، أو حِلمٌ يَكُفُّ بِهِ السَّفيهَ ، أو خُلقٌ يَعيشُ بِهِ فِي النّاسِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز است كه هر كس همه يا يكى از آنها را نداشته باشد، نبايد به چيزى از عمل خود دل خوش كند : تقوايى كه او را از نافرمانى خداوند عزّ و جلّ باز دارد، يا بردبارى اى كه با آن جلو شخص سبك سر را بگيرد، يا خُلق و خويى كه با آن در ميان مردم زندگى كند.
عنه صلى الله عليه و آله : ثَلاثٌ مَن لَم يَكُنّ فيه لَم يَتِمَّ لَهُ عَمَلٌ : وَرَعٌ يَحجُزُهُ عَن مَعاصي اللّه ِ ، و خُلقٌ يُداري بِهِ النّاس ، و حِلمٌ يَرُدُّ بِهِ جَهلَ الجاهِلِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز است كه در هر كس نباشد هيچ عملى از او كامل نگردد : پارسايى اى كه او را از نافرمانى خدا باز دارد و خويى كه به وسيله آن با مردم مدارا كند و بردبارى اى كه با آن گستاخى نادان را دفع سازد.
عنه صلى الله عليه و آله : ثَلاثَةٌ لا يَنفَعُ مَعَهُنَّ عَمَلٌ: الشِّركُ بِاللّه ِ ، و عُقوقُ الوالِدَينِ ، و الفِرارُ مِنَ الزَّحفِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز است كه با وجود آنها هيچ عملى سود نمى بخشد : شرك آوردن به خدا، نافرمانى و آزردن پدر و مادر، و گريختن از جهاد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آن كه زبان خود را نگه ندارد، عمل نكرده است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنَّ مِن عَزائمِ اللّه ِ فِي الذِّكرِ الحَكيمِ ، الّتي عَلَيها يُثيبُ و يُعاقِبُ و لَها يَرضى و يَسخَطُ : أنَّهُ لا يَنفَعُ عَبدا ـ و إن أجهَدَ نَفسَهُ ، و أخلَصَ فِعلَهُ ـ أن يَخرُجَ مِنَ الدّنيا لاقِيا رَبَّهُ بِخَصلَةٍ مِن هذهِ الخِصالِ لَم يَتُبْ مِنها : أن يُشرِكَ بِاللّه ِ فيما افتَرَضَ عَلَيهِ مِن عِبادَتِهِ ، أو يَشفِيَ غَيظَهُ بِهَلاكِ نَفسٍ ، أو يَعُرَّ بِأمرٍ فَعَلَهُ غَيرُهُ ، أو يَستَنجِحَ .
حاجَةً إلَى النّاسِ بِإظهارِ بِدعَةٍ في دِينِهِ ، أو يَلقَى النّاسَ بِوَجهَينِ ، أو يَمشي فيهِم بِلِسانَينِ ، اِعقِلْ ذلكَ ؛ فإنَّ المِثلَ دَليلٌ عَلى شِبهِهِ .
امام على عليه السلام : از جمله حكمهاىِ قطعىِ خداوند در قرآن حكيم كه بر اساس آنها پاداش و كيفر مى دهد و به سبب آنها خوشنود مى شود و خشم مى گيرد اين است كه بنده ـ هر چند خودش را خسته كند و عملش را خالص گرداند ـ چنانچه با اين خصلتها از دنيا به ملاقات پروردگارش رود و از آنها توبه نكرده باشد بى فايده است : در عبادت خداوند كه بر او واجب فرموده است، شريك قرار دهد، يا خشم خود را با كشتن كسى فرو نشاند، يا كسى را به كارى كه ديگرى كرده لكه دار سازد، يا براى آن كه از مردم به نوايى برسد، در دين خويش بدعتى پديد آورد، يا با مردم دو رو و يا دو زبان باشد. در اين باره بينديش؛ زيرا هر مثالى دليل و نشانگر مشابه خود است.
امام على عليه السلام : در هيچ عملى خيرى نيست، مگر اين كه با يقين و پارسايى همراه باشد.
امام باقر عليه السلام : با وجود شك و انكار، هيچ عملى سودمند نيست.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لَو نَظَروا [النّاسُ] إلى مَردودِ الأعمالِ مِنَ السَّماءِ ، لَقالوا : ما يَقبَلُ اللّه ُ مِن أحَدٍ عَمَلاً! .
امام صادق عليه السلام : اگر [مردم] اعمالى را كه از آسمان برگردانده مى شود مى ديدند، مى گفتند : خداوند از هيچ كس عملى را نمى پذيرد.
عنه عليه السلام ـ لِعَبّادِ بنِ كَثيرٍ البَصريِّ
الصّوفيِّ ـ : وَيحَكَ يا عَبّادُ ! غَرَّكَ أن عَفَّ بَطنُكَ و فَرجُكَ ؟! إنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَقولُ في كِتابِهِ : «يا أيُّها الّذينَ آمَنوا اتَّقوا اللّه َ و قُولوا قَولاً سَديدا * يُصلِحْ لَكُم أعْمالَكُم» .
اِعلَمْ أنَّهُ لا يَتَقَبَّلُ اللّه ُ مِنكَ شَيئا حَتّى تَقولَ قَولاً عَدلاً .
امام صادق عليه السلام ـ به عبّاد بن كثير بصرى صوفي ـ فرمود : واى بر تو اى عبّاد! از اين كه شكم و شرمگاهت را پاك نگه داشته اى، مغرور گشته اى! خداوند عزّ و جلّ در كتاب خود مى فرمايد : «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! از خدا بترسيد و سخنِ درست بگوييد، تا خداوند كارهاى شما را به صلاح آرد». بدان كه خداوند چيزى از تو نپذيرد، مگر اين كه سخن درست و حقّ بگويى.
عنه عليه السلام : إذا قالَ المُؤمِنُ لِأخيهِ : اُفٍّ ! خَرَجَ مِن وَلايَتِهِ . و إذا قالَ : أنتَ عَدُوّي ! كَفَرَ أحَدُهُما ؛ لِأنَّهُ لا يَقبَلُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ مِن أحَدٍ عَمَلاً في تَثريبٍ .
عَلى مُؤمِنٍ نَصيحَةً ، و لا يَقبَلُ من مُؤمِنٍ عَمَلاً و هُوَ يُضمِرُ في قَلبِهِ عَلَى المُؤمِنِ سُوءا··· و لَو نَظَروا إلى مَردودِ الأعمالِ مِنَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ لَقالوا : ما يَتَقَبَّلُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ مِن أحَدٍ عَمَلاً .
امام صادق عليه السلام : هر گاه مؤمن به برادرش بگويد : اُف بر تو! از محدوده دوستى او بيرون رود و هر گاه بگويد : تو دشمن من هستى! يكى از آن دو كافر باشد ؛ . زيرا خداوند عزّ و جلّ از هيچ كس عمل خير خواهانه اى را نسبت به مؤمن، در صورتى كه با سرزنش و به رخ كشيدن خطاى او همراه باشد، نمى پذيرد و از هيچ مؤمنى، چنانچه نسبت به مؤمنى سوء نيّت داشته باشد، عملى را قبول نمى كند··· [مردم ]اگر اعمالى را كه از درگاه خداوند عزّ و جلّ برگردانده مى شود، مى ديدند مى گفتند : خداوند عزّ و جلّ از احدى هيچ عملى را نمى پذيرد.
عنه عليه السلام : لا وَ اللّه ِ لا يَقبَلُ اللّه ُ شَيئا مِن طاعَتِهِ عَلَى الإصرارِ عَلى شَيءٍ مِن مَعاصيهِ .
امام صادق عليه السلام : به خدا قسم كه خداوند هيچ طاعتى را، چنانچه با اصرار بر چيزى از نافرمانى و معصيت او همراه باشد، نمى پذيرد.
عنه عليه السلام : لا يَقبَلُ اللّه ُ مِن مُؤمِنٍ عَمَلاً و هُوَ
مُضمِرٌ عَلى أخيهِ المُؤمِنِ سُوءا .
امام صادق عليه السلام : خداوند از مؤمنى كه نسبت به برادر مؤمن خود نيّت بد داشته باشد، هيچ عملى را نمى پذيرد.