پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به عمر خود بخيل تر باش تا به درهم و دينارت.
عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ العُمرَ مَحدودٌ لَن يَتَجاوَزَ أحَدٌ ما قُدِّرَ لَهُ، فبادِروا قَبلَ نَفاذِ الأجَلِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مدت زندگانى، محدود است و هيچ كس از عمرى كه برايش مقدّر شده است، هرگز فراتر نمى رود. پس، پيش از آن كه عمر به سر آيد بشتابيد.
عنه صلى الله عليه و آله : بادِرْ بِأربَعٍ قَبلَ أربَعٍ : بِشَبابِكَ قَبلَ هَرَمِكَ ، و صِحَّتِكَ قَبلَ سُقمِكَ ، و غِناكَ قَبلَ فَقرِكَ ، و حَياتِكَ قَبلَ مَماتِكَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار چيز را پيش از چهار چيز غنيمت شمار: جوانيت را پيش از پيرى خود، تندرستيت را پيش از بيماريت، توانگريت را پيش از نيازمنديت و زندگيت را پيش از مرگت.
عنه صلى الله عليه و آله : يُفتَحُ لِلعَبدِ يَومَ القِيامَةِ عَلى كُلِّ يَومٍ مِن أيّامِ عُمرِهِ أربَعَةٌ و عِشرونَ خَزانَةً ـ عَدَدَ ساعاتِ اللَّيلِ و النَّهارِ ـ فخَزانَةٌ يَجِدُها مَملوءَةً نورا و سُرورا فيَنالُهُ عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَرَحِ وَ السُّرورِ ما لَو وُزِّعَ عَلى أهلِ النّارِ لأَدهَشَهُم عَنِ الإحساسِ بِألَمِ النّارِ ، و هِيَ السّاعَةُ الّتي أطاعَ فيها رَبَّهُ ، ثُمَّ يُفتَحُ لَهُ خَزانَةٌ اُخرى فيَراها مُظلِمَةً مُنتِنَةً مُفزِعَةً فيَنالُهُ عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَزَعِ و الجَزَعِ ما لَو قُسِّمَ عَلى أهلِ الجَنَّةِ لَنَغَّصَ عَلَيهِم نَعيمَها ، و هِيَ السّاعَةُ الّتي عَصى فيها رَبَّهُ ، ثُمَّ يُفتَحُ لَهُ خَزانَةٌ اُخرى فيَراها فارِغَةً لَيسَ فيها ما يَسُرُّهُ و لا ما يَسوؤهُ ، و هِيَ السّاعَةُ الّتي نامَ فيها أوِ اشتَغَلَ فيها بِشَيءٍ مِن مُباحاتِ الدّنيا ، فيَنالُهُ مِنَ الغَبنِ و الأسَفِ عَلى فَواتِها ـ حَيثُ كانَ مُتَمَكِّنا مِن أن يَملَأها حَسَناتٍ ـ ما لا يوصَفُ ، و مِن هذا قَولُهُ تَعالى : «ذلكَ يَومُ التَّغابُنِ» . .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت براى هر روز از روزهاى عمر بنده بيست و چهار گنجينه، به تعداد ساعات شبانه روز، گشوده مى شود. گنجينه اى را پر از نور و شادمانى مى بيند و با مشاهده آن چنان
شادى و سرورى به او دست مى دهد كه اگر ميان دوزخيان تقسيم شود احساسِ دردِ آتش را از يادشان مى برد. اين گنجينه ساعتى است كه در آن پروردگارش را اطاعت كرده است
سپس گنجينه ديگرى برايش باز مى شود و آن را تاريك و بدبو و وحشتناك مى يابد و از مشاهده آن چنان ترس و وحشتى به او دست مى دهد كه اگر ميان بهشتيان تقسيم شود، نعمتِ بهشت را به كام آنها تلخ مى سازد و آن ساعتى است كه در آن پروردگارش را نافرمانى كرده است. آن گاه گنجينه ديگرى برايش گشوده مى شود و آن را خالى مى يابد و در آن چيزى كه او را شادمان يا ناراحت كند يافت نمى شود و آن ساعتى است كه در آن خواب بوده يا به امور مباح دنيا اشتغال داشته است. پس، از اين كه مى توانسته اين ساعت و لحظات را با كارهاى خوب پُر كند و نكرده چنان احساسى از غبن و اندوه به او دست مى دهد كه در وصف نمى گنجد. و از اين باب است اين سخنِ خداوند متعال: «آن [روز] روز حسرت خوردن است».
امام على عليه السلام : اگر از ضايع كردن عمر گذشته ات عبرت گيرى، بي گمان از ضايع شدن باقيمانده آن جلوگيرى.
عنه عليه السلام : إنَّ المَغبونَ مَن غَبَنَ عُمرَهُ ، و إنَّ المَغبوطَ مَن أنفَذَ عُمرَهُ في طاعَةِ رَبِّهِ .
امام على عليه السلام : بازنده كسى است كه عمر خود را ببازد و خوشبخت كسى است كه عمرش را در طاعت پروردگارش گذراند.
عنه عليه السلام : فبادِروا العَمَلَ ، و خافُوا بَغتَةَ الأجَلِ ؛ فإنَّهُ لا يُرجى مِن رَجعَةِ العُمرِ ما يُرجى مِن رَجعَةِ الرِّزقِ .
امام على عليه السلام : به سوى عمل بشتابيد و از فرا رسيدن ناگهانى مرگ بترسيد؛ زيرا آن اميدى كه به بازگشت رزق و روزى هست به بازگشت عمر نيست.
امام على عليه السلام : گذشته عمر تو، به سر آمده اى است و آينده اش اميدى [كه ممكن است تحقق نيابد و عمرى در كار نباشد] و زمان حالى كه در آن هستى زمان عمل.
امام على عليه السلام : گذشته روز تو رفته است و آينده اش محل ترديد است و زمان حال مغتنم است.
عنه عليه السلام : إنَّ ماضي يَومِكَ مُنتَقِلٌ، و باقِيَهُ . مُتَّهَمٌ ، فَاغتَنِمْ وَقتَكَ بِالعَمَلِ .
امام على عليه السلام : گذشته عمر تو رفته و باقيمانده آن محل ترديد است. پس زمانى را كه در آن به سر مى برى براى كار و عمل غنيمت شمار.
عنه عليه السلام : إنَّ اللَّيلَ و النَّهارَ يَعمَلانِ فيكَ فَاعمَل فيهِما ، و يَأخُذانِ مِنكَ فخُذْ مِنهُما .
امام على عليه السلام : شب و روز در تو كارگرند؛ پس تو نيز در آنها كار كن. آنها از تو مى گيرند پس تو نيز از آنها برگير.
عنه عليه السلام : ما أسرَعَ السّاعاتِ فِي اليَومِ ، و أسرَعَ الأيّامَ فِي الشَّهرِ ، و أسرَعَ الشُّهورَ فِي السَّنَةِ ، و أسرَعَ السّنينَ (السَّنَةَ) فِي العُمرِ ! .
امام على عليه السلام : چه زود مى گذرد ساعات روز و روزهاى ماه و ماههاى سال و سالهاى عمر!
امام على عليه السلام : لحظه ها، عمرها را نابود مى كنند و به مرگ و نيستى نزديك مى گردانند.
امام على عليه السلام : هر كه عمر خود را در راه چيزى جز آنچه او را نجات مى دهد صرف كند، مطلوب خود را از دست داده است.
عنه عليه السلام : أيُّها النّاسُ ! الآنَ الآنَ مِن قَبلِ النَّدَمِ ، و مِن قَبلِ «أن تَقولَ نَفسٌ يا حَسرَتى عَلى ما فَرَّطتُ في جَنبِ اللّه ِ» . ! .
امام على عليه السلام : اى مردم! اينك، اينك زمان را دريابيد، پيش از آن كه پشيمان شويد و پيش از آن كه هر كسى بگويد: اى دريغا! كه در كار خدا كوتاهى كردم.
عنه عليه السلام : أيُّها النّاسُ ! الآنَ الآنَ ما دامَ الوَثاقُ مُطلَقا ، و السِّراجُ مُنيرا ، و بابُ التَّوبَةِ مَفتوحا، مِن قَبلِ أن يَجِفَّ القَلَمُ و تُطوَى الصُّحُفُ .
امام على عليه السلام : اى مردم! اينك، اينك، تا كه بندها باز است و چراغْ فروزان و در توبه باز؛ پيش از آن كه قلم از نوشتن اعمال باز ايستد و دفتر اعمال بسته شود.
عنه عليه السلام : رَحِمَ اللّه ُ امرَأً عَلِمَ أنَّ نَفَسَهُ خُطاهُ إلى أجَلِهِ ، فبادَرَ عَمَلَهُ و قَصَّرَ أمَلَهُ .
امام على عليه السلام : رحمت خدا بر آن كس كه دانست نفسهايش گامهايى است كه به سوى مرگ بر مى دارد. پس، به عمل شتافت و آرزو را كوتاه كرد.
امام على عليه السلام : بايد براى هر روزى كارى كنى كه رشد و صلاح تو در آن است.