عصمت
امام على عليه السلام : مردم در حقيقت با پادشاهان و دنيايند، مگر آن كسى كه خدا او را حفظ كند.
امام على عليه السلام : خِرد مردم دستخوش خلل و كاستى است، جز آن كس كه خداوند مصونش بدارد؛ پرسش كننده آنان آزار دهنده و مجادله گر است و پاسخ دهنده شان فضل فروش و متكلّف؛ آن كه در ميان آنان انديشه اش برتر (خوش فكرتر) است بسا كه به علّت خشم و خشنودى از نظر درست خود باز مى گردد [و خلاف حقيقت را اظهار مى كند] و پابرجاترينشان با نيم نگاهى از جا در مى رود و يك كلمه [تهديد يا تطميع ]او را عوض مى كند.
امام على عليه السلام : هر كه عصمت به او الهام شود، از لغزشها در امان ماند.
امام على عليه السلام : چگونه از شهوت خوددارى كند كسى كه عصمت ياريش نكرده باشد؟!
امام على عليه السلام ـ در وصف فرشتگان ـ فرمود : و آنان را از ترديد حاصل از شبهات نگه داشت؛ از اين رو، هيچ كدام از آنها از راه خشنودى خدا منحرف نمى شود.