رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن قادَ ضَريرا أربَعينَ خُطوَةً عَلى أرضٍ سَهلَةٍ ، لا يَفي بِقَدرِ إبرَةٍ مِن جَميعِهِ طِلاعُ الأرضِ ذَهَبا ، فإن كانَ فيما قادَهُ مَهلَكَةٌ جَوَّزَهُ عَنها وَجَدَ ذلكَ في ميزانِ حَسَناتِهِ يَومَ القِيامَةِ أوسَعَ مِنَ الدّنيا مِائةَ ألفِ مَرَّةٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس نابينايى را در دشتى چهل قدم راه برد، اگر همه زمين پر از طلا گردد [و به او داده شود] به اندازه سوزنى از پاداش اين كار او داده نشده است. چنانچه او را از خطرى كه بر سر راهش قرار داشته باشد بگذراند، روز قيامت اين كار در ترازوى حسنات او صد هزار بار بزرگتر از دنيا باشد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن أماطَ عَن طَريقِ المُسلِمينَ ما يُؤذيهِم كَتَبَ اللّه ُ لَهُ أجرَ قِراءَةِ أربَعِمِائةِ آيَةٍ ، كُلُّ حَرفٍ مِنها بِعَشرِ حَسَناتٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از سر راه مسلمانان چيزى را كه به آنها آزار رساند دور كند، خداوند پاداش خواندن چهار صد آيه [از قرآن] برايش بنويسد كه هر حرفى از آنها ده ثواب دارد.
عنه صلى الله عليه و آله : دَخَلَ عَبدٌ الجَنَّةَ بِغُصنٍ مِن شَوكٍ كانَ عَلى طَريقِ المُسلِمينَ فأماطَهُ عَنهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بنده اى به سبب برداشتن شاخه خارى از سر راه مسلمانان به بهشت رفت.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن بَنى عَلى ظَهرِ الطَّريقِ ما يَأوي عابِرَ سَبيلٍ بَعَثَهُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ عَلى نَجيبٍ مِن دُرٍّ ، و وَجهُه يُضيءُ لأِهلِ الجَنَّةِ نورا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس در كنار راه سر پناهى براى رهگذران بسازد، خداوند در روز قيامت او را سوار بر اشتر نژاده اى از مرواريد محشور فرمايد ، در حالى كه چهره اش براى بهشتيان نور افشانى مى كند.
عنه صلى الله عليه و آله : لقَد رأيتُ رَجُلاً يَتَقَلَّبُ في الجَنَّةِ في شَجَرَةٍ قَطَعَها مِن ظَهرِ الطَّريقِ كانَت تُؤذي المُسلِمينَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مردى را ديدم كه، به علّت بريدن درختى از سر راه، كه باعث آزار و زحمت مسلمانان شده بود، در بهشت گردش مى كرد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن رَدَّ عَن قَومٍ مِنَ المُسلِمينَ عادِيةَ ماءٍ أو نارٍ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از آسيب رساندن آب يا آتش به گروهى از مسلمانان جلوگيرى كند، بهشت بر او واجب گردد.
الترغيب و الترهيب : كانَ مَعاذٌ يَمشي و رَجُلٌ مَعَهُ ، فرَفَعَ حَجَرا مِنَ الطَّريقِ فقالَ : ما هذا ؟ فقالَ : سَمِعتُ رَسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : مَن رَفَعَ حَجَرا مِنَ الطَّريقِ كُتِبَت لَهُ حَسَنَةٌ ، و مَن كانَت لَهُ حَسَنَةٌ دَخَلَ الجَنَّةَ .
الترغيب و الترهيب : معاذ با مردى در راهى مى رفت. سنگى را از سر راه برداشت. مردِ همراه او پرسيد: اين چيست؟ معاذ گفت: شنيدم رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود: هر كس سنگى را از سر راه بردارد، حسنه اى برايش نوشته شود و هر كس حسنه اى داشته باشد، به بهشت مى رود.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن رَدَّ عَن المُسلِمينَ عادِيَةَ ماءٍ ، أو عادِيَةَ نارٍ أو عادِيَةَ عَدُوٍّ مُكابِرٍ للمُسلِمينَ ، غَفَرَ اللّه ُ لَهُ ذَنبَهُ .
امام على عليه السلام : هر كس مانع از آسيب رساندنِ آبى يا آتشى يا دشمنى زور گو به مسلمانان شود، خداوند گناهانش را بيامرزد.
الإمامُ الحسينُ عليه السلام : إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ نادى مُنادٍ : أيُّها النّاسُ ، مَن كانَ لهُ علَى اللّه ِ أجرٌ فَلْيَقُمْ . فلا يَقومُ إلاّ أهلُ المَعروفِ .
امام حسين عليه السلام : چون روز قيامت شود منادى اى ندا دهد: اى مردم! هر كه بر عهده خدا مزدى دارد برخيزد؛ و كسى جز نيكو كاران برنخيزند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : رَأيتُ المَعـروفَ كَاسمِهِ، و لَيسَ شَيءٌ أفضَلَ مِنَ المَعروفِ إلاّ ثَوابَهُ .
امام صادق عليه السلام : خوبى را همچون نامش [خوب] ديدم و هيچ چيز برتر از خوبى كردن نيست مگر پاداش آن [كه خدا مى دهد].
عنه عليه السلام : لقَد كانَ [ أي عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليهما السلام ]يَمُرُّ عَلَى المَدَرَةِ في وَسَطِ الطَّريقِ ، فيَنزِلُ عَن دابَّتِهِ يُنَحِّيها بِيَدِهِ عَنِ الطَّريقِ .
امام صادق عليه السلام : على بن الحسين عليه السلام هرگاه از راهى مى گذشت و كلوخى را در وسط راه مى ديد، از چارپايش پياده مى شد و با دست خود آن را از جاده دور مى كرد.