حكمت محجوب بودن

امام على عليه السلام ـ در حديثى ـ فرمود : [خداوند] برخى اشياء را از برخى ديگر در پرده داشت، تا دانسته شود كه ميان او و آفريدگانش پرده اى نيست مگر خود آفريدگانش.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : تو خود را از آفريدگانت در پرده نكردى، بلكه كردارهاى (آرزوهاى) زشت خودِ آنان، ميان تو و ايشان پرده شد.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ ابن ابى العوجاء كه پرسيد: چرا خود را از مردم در پرده داشت و آن گاه پيامبران را سويشان فرستاد؟ ـ فرمود : واى بر تو! كسى كه قدرتش را در وجود تو نشانت داده چگونه خود را از تو پوشيده داشته است؟ تو را كه نبودى پديد آورد، خُرد بودى بزرگت كرد، ناتوان بودى توانايت گردانيد···
حضرت پيوسته مظاهر قدرت خدا را كه در وجود من است و نمى توانم منكرشان شوم برايم بر مى شمرد تا جايى كه خيال كردم بزودى خداوند ميان من و او ظاهر خواهد شد!

امام كاظم عليه السلام : ميان او و آفريدگانش حجابى جز خود آنان وجود ندارد. او در پرده است بى آن كه پرده اى در كار باشد و مستور است بى آن كه پوششى در ميان باشد.

امام رضا عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش زنديقى از علّت در پرده بودن خدا ـ فرمود : پردگى او از خلق به علّت كثرت گناهان ايشان است.

امام رضا عليه السلام : درك ها، او را فرا نمى گيرد و حجاب ، او را پوشيده نمى دارد . از آفريدگانش در حجاب است؛ زيرا آنچه براى ذات آنان ممكن است، براى او ممتنع مى باشد و آنچه ذات او از آن امتناع دارد، براى ذات آنها ممكن است و نيز به دليل جدايى و تفاوتى است كه ميان سازنده و ساخته شده و پروردگار و پرورده و محدود كننده و محدود شده وجود دارد.