الإمامُ عليٌّ عليه السلام : فارَقَ الأشياءَ لا عَلَى اختِلافِ الأماكِنِ ، و تَمَكَّنَ مِنها لا عَلَى المُمازَجَةِ .
امام على عليه السلام : از همه چيز جداست، اما نه به معناى جدايى مكانى و در همه چيز هست، لكن نه به نحو آميختن با آنها.
عنه عليه السلام : و لا أنَّ الأشياءَ تَحويهِ فتُقلَّهُ أو تَهوِيَهُ ، أو أنَّ شَيئا يَحمِلُهُ فيُميلَهُ أو يُعَدِّلَهُ ، لَيسَ في الأشياءِ بِوالِجٍ ، و لا عَنها بِخارِجٍ .
امام على عليه السلام : چنان نيست كه اشياء او را در ميان گيرند و با خود بالا و پايين برند و يا چيزى او را بر دارد و در نتيجه، با خود كج و راستش كند؛ نه درون رونده در چيزهاست و نه بيرون آينده از آنها.
امام على عليه السلام : نزديكى او به چيزها به شكل چسبيدن به آنها نيست و دوريش از آنها به گونه جدا شدن، نمى باشد.
عنه عليه السلام : لَم يَحلُلْ في الأشياءِ فيُقالَ : هُوَ كائنٌ ، و لَم يَنْأَ عَنها فيُقالَ : هُوَ مِنها بائنٌ .
امام على عليه السلام : در اشياء حلول نكرده، تا در نتيجه، گفته شود او در آنها وجود دارد و از آنها دور نگشته، تا گفته شود او از آنها جداست.
عنه عليه السلام : بانَ مِنَ الأشياءِ بِالقَهرِ لَها ، و القُدرَةِ عَلَيها ، و بانَتِ الأشياءُ مِنهُ بِالخُضوعِ لَهُ و الرُّجُوعِ إلَيهِ .
امام على عليه السلام : جدايى او از اشياء به سبب قهر و غلبه و استيلاى او بر آنهاست و جدايى اشياء از او به سبب خضوع آنها در برابر او و بازگشتشان به سوى اوست.